Καθώς η τεκτονική των πλακών στον χώρο της γεωπολιτικής αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική, αναμοχλεύοντας στον χάρτη σύνορα και σφαίρες επιρροής, ο Ερντογάν γυρίζει την κλεψύδρα ανάποδα, ρίχνοντας το τελευταίο του χαρτί όσο ακόμα θεωρεί ότι ο χρόνος τον ευνοεί, βιολογικά και πολιτικά.
Η κλεψύδρα κυλάει αντίστροφα όμως και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Με την ελληνική κυβέρνηση να έχει παγιώσει τις συμμαχίες της και να έχει καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι οποιαδήποτε απόπειρα αναθεωρητισμού του stus quo που έχει παγιωθεί από διεθνείς συνθήκες, θα έχει καταστρεπτικό αντίκτυπο.
Οι προθέσεις της Αγκυρας είναι πλέον απόλυτα κατανοητές όπως και τα μέσα τα οποία θα περιέλθει στην προσπάθειά της να αναβιώσει τον φαντασιακό, υποστασιακό της μύθο.
Η Ελλάδα, κατέστησε απολύτως σαφές προς όλους αλλά και την Αγκυρα, πως οποιαδήποτε παραβίαση του διεθνούς δικαίου και συνεκδοχικά της εθνικής της κυριαρχίας, θα απαντηθεί την ίδια στιγμή με την ισχυρότατη δύναμη αποτρεπτικής ισχύος που διαθέτει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που βρέθηκε στο Ρότερνταμ για το συνέδριο του ΕΛΚ, ανακεφαλαίωσε: «Δεν θα ανεχτούμε καμία νέα εκδοχή ιστορικού αναθεωρητισμού, δηλαδή φαντασιώσεις χαμένων αυτοκρατοριών και μια προβολή ισχύος που δεν ευθυγραμμίζεται με την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες».
«Το τελευταίο στοιχείο που χρειαζόμαστε σήμερα είναι μια ακόμη πηγή αστάθειας στην ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Ίσως κάποιοι στη Ρωσία να είναι χαρούμενοι αν αυτό συμβεί, αλλά θα διασφαλίσουμε ότι δεν θα το επιτρέψουμε και ταυτόχρονα θα στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν θα θέσουμε εν αμφιβόλω τα κυριαρχικά δικαιώματα. 
Γι’ αυτό και πριν την Ουκρανική κρίση εμείς θέλαμε να ενδυναμώσουμε τις ένοπλες δυνάμεις για να διασφαλίσουμε ότι έχουμε μια αποτρεπτική ισχύ. Είμαστε μια δύναμη ειρήνης είμαστε μια αμυντική δύναμη αλλά θέλουμε να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οποιαδήποτε υπόνοια απειλής της κυριαρχίας μας θα τιμωρείται με αυστηρό τρόπο».
Τα φώτα στο ελληνικό Πεντάγωνο που μένουν τα βράδια ανοιχτά είναι όλο και περισσότερα, καθώς η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων είναι σε ύψιστο βαθμό. Ο δεύτερος γύρος στο Αιγαίο, θα είναι διαφορετικός από τον πρώτο. 
Την τελευταία διετία το υπουργείο Αμυνας και το ΓΕΕΘΑ έδωσαν μεγάλο βάρος στη στρατιωτική διπλωματία και στις ασκήσεις υψηλού επιπέδου.
Την περασμένη εβδομάδα στο πλαίσιο του σχεδιασμού του ΓΕΕΘΑ ως προς τις διεθνείς συνεργασίες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων διεξήχθη συνεκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας με το αεροπλανοφόρο USS «Harry S. Truman» των ΗΠΑ και το αεροπλανοφόρο αμφίβιων επιχειρήσεων SPS «Juan Carlos I» της Ισπανίας στην περιοχή του Ιονίου Πελάγους.
Συμμετείχαν από την Ελλάδα 4 F-16, από το USS «Harry S. Truman» 4 F-18 και από το SPS «Juan Carlos I» 2 AV-8B Harrier, σε αντικείμενα εναέριας μάχης και αναχαίτισης αεροσκαφών δίωξης – βομβαρδισμού. Παράμετρος με μεγάλη σημασία. 
Δεν αποκλείεται όμως το επόμενο διάστημα να δούμε και άλλες διεθνείς συνεργασίες των Ενόπλων Δυνάμεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, περισσότερο στοχευμένες, ακόμα και εκτός προγράμματος αν απαιτηθεί.
Αν δηλαδή η Τουρκία προβεί σε περαιτέρω κλιμάκωση των προκλήσεών της μέσα στο καλοκαίρι, είναι πολύ πιθανό να προγραμματιστούν εκτάκτως ασκήσεις. Είναι κάτι που είχαμε δει εξάλλου και το καλοκαίρι του 2020 κατά τη διάρκεια της κρίσης με το «Ορούτς Ρέις».
Τότε είχε διεξαχθεί μια μεγάλη άσκηση Ελλάδας – Γαλλίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με συμμετοχή και γαλλικών μαχητικών Rafale. Οπως είναι πρόδηλο, οι επιτελείς έχουν στον σχεδιασμό τους έτοιμα τέτοια σενάρια για παρόμοιες ασκήσεις-μηνύματα. Ειδικά δε με τη Γαλλία αυτό θα είναι πολύ ευκολότερο να επιτευχθεί μετά τη στρατηγική-αμυντική συμφωνία των δύο χωρών.
Ετσι λοιπόν, τη στιγμή που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επιχειρεί να ερμηνεύσει τον Ερντογάν και να θεμελιώσει το νέο επεκτατικό δόγμα της γείτονος πάνω σε αυθαίρετες ερμηνείες των διεθνών συνθηκών, το μελάνι στους επιτελικούς χάρτες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, έχει στεγνώσει. 
Θέσεις και ρόλοι έχουν διαμοιραστεί, όσο ο Τσαβούσογλου προσπαθεί να πείσει τη Δύση ότι το μισό Αιγαίο ανήκει στην Τουρκία και πως πλήθος ελληνικών νησιών πρέπει να αποστρατιωτικοποιηθούν.
«Τα έδωσαν τα νησιά στην Ελλάδα με τη Συνθήκη της Λωζάνης και τα άλλα τα νησιά οι Ιταλοί τα έδωσαν στην Ελλάδα το 1947 με την συνθήκη των Παρισίων. Και στις δύο συνθήκες υπάρχει ένας όρος: η Ελλάδα δεν θα στρατιωτικοποιήσει, δεν θα εξοπλίσει αυτά τα νησιά. Τα έδωσαν με αυτό τον όρο». 
Είπε κι άλλα ο Τούρκος ΥΠΕΞ: «Η Ελλάδα από τη δεκαετία του 1960 άρχισε να στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά. Πρώτα το διέψευσαν και μετά το δέχτηκαν, κυρίως το 1974 και αυτή την φορά με τη δικαιολογία ότι υπάρχει απειλή από την Τουρκία και εξοπλίζουμε αυτά τα σημεία».
«Ως Τουρκία, προειδοποιήσαμε. Στείλαμε δύο επιστολές στον ΟΗΕ. Στην πρώτη επιστολή αναφέραμε ότι η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί αυτά τα νησιά και αυτό είναι εναντίον των δύο συνθηκών. Στη δεύτερη επιστολή πιο αναλυτικά διευκρινίσαμε με νομικούς όρους ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει το καθεστώς αυτών των νησιών. Άρα η Ελλάδα πρέπει να αποστρατιωτικοποιήσει αυτά τα νησιά. Σε αντίθετη περίπτωση θα ανοίξει η συζήτηση για την κυριαρχία τους. Διότι τα έχουν δώσει με αυτόν τον όρο».
Θέτει λοιπόν ξανά ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου ήρθε να θυμίσει τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία τις τελευταίες δεκαετίες ανακυκλώνει συστηματικά τα ίδια ζητήματα, με απώτερο σκοπό να διαμορφώσει μια εικόνα γενικευμένης ύπαρξης «γκρίζων ζωνών», κάτι που κατά τη γνώμη της τουρκικής διπλωματίας θα διευκολύνει μια συνολική αναδιαπραγμάτευση του καθεστώτος στο Αιγαίο και συνολικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. 
Δεν πρέπει, βέβαια, να παραβλέψουμε το γενικότερα ανατολικό παζάρι που κάνει η Αγκυρα, με φόντο και την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Βέβαια ο Τσαβούσογλου, και τι υπουργός Εξωτερικών θα ήταν αν δεν το έκανε, ξέχασε να αναφερθεί στην επιστολή που έστειλε η Ελλάδα στον Γ.Γ. του ΟΗΕ, με την οποία αποδομεί πλήρως τις μονομερείς και ανυπόστατες αιτιάσεις της Τουρκίας για τα νησιά του Αιγαίου. 
Την επιστολή με την οποία απορρίπτεται το σύνολο της τουρκικής επιχειρηματολογίας όσον αφορά την «διασύνδεση» της ελληνικής κυριαρχίας των νησιών και των παρακείμενων νήσων του Αιγαίου με την δήθεν υποχρέωση αποστρατιωκοποίησης των νησιών αυτών.
Είναι περισσότερο πιθανό από κάθε άλλη φορά, ότι τις προσεχείς εβδομάδες η Αγκυρα θα επιχειρήσει με τα μέσα που διαθέτει να απαλείψει παραγράφους από τα κείμενα των διεθνών συνθηκών.
Και να τις ξαναγράψει όπως εξυπηρετεί τα συμφέροντά της δημιουργώντας ακόμη και συνθήκες θερμού επεισοδίου στο Αρχιπέλαγος.
Καθώς ούτε το παραμικρό πυρομαχικό δεν έχει απομακρυνθεί από νησιώτικο σύμπλεγμα, η διπλωματία εξαντλεί τα περιθώριά της.
