Ας πούμε ότι ο Τζόκοβιτς ήταν να παίξει στην Ελλάδα. Και η κυβέρνηση έλεγε ότι δεν μπορεί να αγωνιστεί σε έναν χώρο όπου θα είναι όλοι εμβολιασμένοι εκτός από τον ίδιο. Τι νομίζετε ότι θα γινόταν; Το έχω μπροστά μου. Ο Τζόκοβιτς θα ερχόταν στη χώρα οδικώς, από τους Ευζώνους. Θα οδηγούσε μαύρο Range Rover που θα έσερνε τρέιλερ πάνω στο οποίο θα είχε τοποθετηθεί λυόμενο εκκλησάκι, σαν αυτά που πουλάνε στην Αθηνών – Κορίνθου. Με τον παπά μέσα. Περνώντας στο ελληνικό έδαφος θα έκανε μία δήλωση για τα κοινά που μας ενώνουν, στέλνοντας αγωνιστικό χαιρετισμό στους Ελληνες που αντιστέκονται στις πολυεθνικές του φαρμάκου. Δύο ώρες μετά, θα έκανε στάση στον Πλαταμώνα. Εκεί, όπου και αν σκάψεις, θα βρεις παλιές αυθεντικές Speedo σαγιονάρες φορεμένες από σέρβικα πόδια. Θα τον περίμεναν «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» και όλοι μαζί θα συνέχιζαν το ταξίδι προς την πρωτεύουσα. Εμείς, στο μεταξύ, θα πλακωνόμασταν για το αν επιτρέπεται να παίξει στο Greek Open, θα γράφονταν σεντόνια για το δικαίωμά του να αρνηθεί ιατρικές πράξεις που του επιβάλλονται από ξένο κράτος και πάει λέγοντας. Τι θα γινόταν; Νομίζω θα βρισκόταν μία μαγική λύση και θα έπαιζε.
Η Αυστραλία είναι μία σοβαρή χώρα, το ξέρουμε. Ομως φαίνεται και ότι κατοικείται από σοβαρούς ανθρώπους. Διότι η σκληρή στάση της κυβέρνησης που, προς το παρόν, δεν επιτρέπει την είσοδο στον ανεμβολίαστο Σέρβο, υπαγορεύτηκε από την κοινή γνώμη της χώρας. Αυτό είπαν και οι διοργανωτές του τουρνουά που κατηγόρησαν την κυβέρνηση για λαϊκισμό. Στην Αυστραλία έχουν εμβολιαστεί σε ποσοστό που αγγίζει το 80%. Αν η κυβέρνηση εξαιρούσε τον Τζόκοβιτς από τα μέτρα, θα ήταν, απλώς, καταγέλαστη. Αλλά και η πίεση της κοινής γνώμης μάς λέει κάτι καλό για τη συλλογική κουλτούρα των Αυστραλών. Το καψόνι στον Τζόκοβιτς είναι ωραίο και για ακόμα έναν λόγο: έχουμε βαρεθεί τελευταία να βλέπουμε επηρμένους, ψωνισμένους, πλούσιους να πετούν με τα τζετ τους και να κάνουν το γούστο τους. Και ο Στέφανός μας δεν ήθελε να εμβολιαστεί, θυμάστε; Πήγε όμως στην Αυστραλία εμβολιασμένος. Ησυχα και ταπεινά.
Ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χώρα μας αναμένεται να είναι Ελληνοαμερικανός ή, για να το διατυπώνουμε πιο σωστά, Αμερικανός ελληνικής καταγωγής. Ο Τζορτζ Τσούνης είναι νέος, 52 ετών, ενώ διατηρεί καλή επαφή με την πατρίδα των γονιών του. Είναι θετικό που μας έρχεται Ελληνοαμερικανός; Χμ, όσοι παρακολουθούν εκ των έσω αυτά τα πράγματα, κρατούν πολύ μικρό καλάθι. Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις η Αθήνα θρέφει φιλοδοξίες και απαιτήσεις, ενώ η Ουάσιγκτον φιλτράρει λίγο παραπάνω αυτά που τους μεταφέρει ο άνθρωπός τους. Και όπως εξηγεί έμπειρος διπλωμάτης, σε τέτοιο πόστο θέλεις έναν επαγγελματία που να κινείται με προσοχή σε εύθραυστες καταστάσεις και αποφασιστικά όταν το απαιτούν οι περιστάσεις. Εχει αυτά τα προσόντα ο Τζορτζ;
Η Νέα Δημοκρατία, επισήμως, αλλά και διά των τρολ, επιτίθεται στον Δημήτρη Παπαδημούλη, επειδή διεκδικεί οφειλούμενα ενοίκια από εκμισθώτρια ακινήτου του, η οποία δηλώνει άνεργη. Η ΝΔ κατηγορεί τον Παπαδημούλη για υποκρισία. Μισό λεπτό. Τι κακό έκανε, δηλαδή, ο Παπαδημούλης; Διέκρινε από τους πρώτους την προοπτική και δραστηριοποιήθηκε εγκαίρως στον χώρο του επαγγελματικού ακτιβισμού. Και παραλλήλως αξιοποίησε σοφά τα κέρδη του. Επένδυσε σε ακίνητα, διατηρώντας ταυτόχρονα ένα υψηλό επίπεδο ρευστότητας προκειμένου να αξιοποιεί ευκαιρίες που εμφανίζονται. Συγγνώμη, αλλά πού είναι το πρόβλημα; Αντί να του ασκούν κριτική, καλύτερα να τον καλέσουν στα workshops του επόμενου συνεδρίου τους, να τους εξηγήσει πώς οι ανισότητες στον ευρωπαϊκό χώρο μπορούν να εξελιχθούν σε επιχειρηματική ευκαιρία.
