Όλα δείχνουν ότι η Κίνα επιταχύνει τις προσπάθειές της να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο που να αντιστοιχεί σε «υπερδύναμη». Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η δεύτερη οικονομία του κόσμου και ολοένα και περισσότερο ζητά να αποκτήσει και ανάλογη γεωπολιτική επιρροή.
Και τμήμα αυτής της προσπάθειας είναι να μπορεί να έχει όχι απλώς πυρηνική αποτρεπτική δύναμη, αλλά να είναι μια πυρηνική υπερδύναμη.
Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας υποστηρίζει ότι η Κίνα επιταχύνει την ανάπτυξη στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών, με σκοπό να μπορέσει να έχει 700 έως το 2027 και 1000 έως το 2030, διπλασιάζοντας την αρχική του εκτίμηση.
Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι πρόσφατα έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον 250 πυραυλικά σιλό κατασκευάζονται στη βορειοδυτική Κίνα.
Ταυτόχρονα, η Κίνα πλησιάζει το να αποκτήσει και αυτή μια πλήρη «πυρηνική τριάδα», δηλαδή την ικανότητα να μπορεί να εκτοξεύει πυρηνικά όπλα από το έδαφος, από τη θάλασσα και από τον αέρα, καθώς αναπτύσσει τον δικό του βαλλιστικό πύραυλο που να εκτοξεύεται από αέρος.
Επιπλέον, το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας εκτιμά ότι με την κατασκευή τόσων σιλό η Κίνα αυξάνει και το βαθμό ετοιμότητας του πυρηνικού της οπλοστασίου αφού μπορεί θα μπορεί να έχει σημαντικό μέρος του σε κατάστασης: «εκτόξευση με το που έρθει η προειδοποίηση».
Τα συγκεκριμένα σιλό που κατασκευάζονται σε τουλάχιστον τρεις τοποθεσίες θα είναι ικανά να στεγάζουν τον πύραυλο DF-41 που έχει βεληνεκές 12.000 έως 15.000 χιλιόμετρα και μπορεί να φέρει έως και 10 MIRV, ουσιαστικά πολλαπλές πυρηνικές κεφαλές για διαφορετικούς στόχους. Το εάν θα χρησιμοποιηθούν όλα αυτά τα σιλό δεν είναι γνωστό, γιατί στο παρελθόν η Κίνα έχει κατασκευάσει και σιλό απλώς και μόνο για λόγους εξαπάτησης.
Την ίδια στιγμή Κίνα εξετάζει σοβαρά και την ιδέα να αξιοποιήσει το μεγάλο της σιδηροδρομικό δίκτυο, μεγάλο μέρος του υψηλής ταχύτητας, για να μπορεί να μεταφέρει πυρηνικά. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο η Κίνα θέλει να μπορεί να εκτοξεύει διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές από ειδικά σχεδιασμένα τρένα υψηλής ταχύτητας που θα μπορούν να μετακινούνται σε όλη τη χώρα αξιοποιώντας το σχετικό σιδηροδρομικό δίκτυο. Θυμίζουμε ότι τα τρένα υψηλής ταχύτητας της φτάνουν ακόμη και ταχύτητες 350 χιλιομέτρων την ώρα. Ωστόσο, δεν είναι δεδομένο ότι οι γραμμές και λοιπές υποδομές του δικτύου μπορούν να αντέξουν τις μεγάλες δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά την εκτόξευση ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου.
Την ίδια στιγμή η Κίνα έχει σε λειτουργία τέσσερα πυρηνοκίνητα υποβρύχια με δυνατότητα εκτόξευσης πυραύλων με πυρηνικές κεφαλές. Ο συγκεκριμένος τύπος υποβρυχίων θεωρείται ότι μπορεί να μεταφέρει έως 12 βαλλιστικούς πυραύλους τύπου JL-2 με βεληνεκές 7.200 -9.000 χιλιόμετρα. Το μειονέκτημα που έχουν αυτά τα υποβρύχια είναι ότι θεωρούνται πολύ θορυβώδη και άρα εύκολα εντοπίσιμα.
Γι’ αυτό και η Κίνα επεξεργάζεται τον επόμενο τύπο υποβρυχίου που θα έχει αυτή τη φορά πυραύλους πολλαπλών κεφαλών βεληνεκούς 9.000 χιλιομέτρων, με το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας να εκτιμά ότι μέχρι το 2030 η Κίνα θα μπορεί να έχει ένα στόχο οκτώ πυρηνοκίνητων υποβρυχίων και των δύο τύπων.
Σε ό,τι αφορά τον εκτοξευόμενο από αέρος βαλλιστικό πύραυλο η Κίνα έκανε σχετική δοκιμή το 2018, ενώ έχει αναβαθμίσει και το στρατηγικό βομβαρδιστικό της, το Xian H-6 που είναι στηριγμένο πάνω στο σχέδιο του σοβιετικού Tupolev-16.
Ταυτόχρονα προχωράει ο σχεδιασμός και για το βομβαρδιστικό H-20, που έχει ένα σχέδιο που θυμίζει το αμερικανικό B-2 Spirit. Ο σχεδιασμός προβλέπει ένα σκάφος που να μπορεί να απογειωθεί με μέγιστο βάρος τους 200 τόνους, να έχει φορτίο 45 τόνων, να πετάει σε ψηλές υποατομικές ταχύτητες και να μπορεί να φέρει τουλάχιστον τέσσερις υπερηχητικούς πυραύλους κρουζ με χαρακτηριστικά stealth.
Όμως, η Κίνα δεν περιορίζεται μόνο στην «πολεμική» χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Ταυτόχρονα, είναι σε εξέλιξη ένα τεράστιο έργο για την κατασκευή 150 νέων πυρηνικών αντιδραστήρων με κόστος 440 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι σκοπεύει να κατασκευάσει περισσότερους αντιδραστήρες από όσους κατασκεύασε όλος ο κόσμος τα τελευταία 35 χρόνια. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών η Κίνα έχει αυτή τη στιγμή 19 αντιδραστήρες υπό κατασκευή, 43 αντιδραστήρες σε αναμονή αδειοδότησης και 166 αντιδραστήρες που έχουν ανακοινωθεί. Αυτοί οι 228 αντιδραστήρες αναμένεται να έχουν ισχύ 246GW, δηλαδή πάνω από τη συνολική ενεργειακή ισχύ της Γερμανίας (225GW)/
Και παρότι μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ρόλο σε αυτή την απόφαση έχει παίξει και η προσπάθεια της Κίνας να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες και ταυτόχρονα να απεξαρτηθεί από τον άνθρακα και το πετρέλαιο, σίγουρα ένα μέρος αυτής της πυρηνικής υποδομής θα χρησιμοποιηθεί και για την ενίσχυση του στρατιωτικού πυρηνικού της προγράμματος.
Σημειώνουμε εδώ ότι η Κίνα τα τελευταία χρόνια έχει δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην συνεργασία ανάμεσα στις ένοπλες δυνάμεις και τη βιομηχανία.
Μάλιστα, έχει υπάρχει μια ενδιαφέρουσα μετατόπιση ως προς την ορολογία, καθώς πλέον αντί για «πολιτικο-στρατιωτική ολοκλήρωση», γίνεται αναφορά σε «στρατιωτικο-πολιτική συγχώνευση» που σημαίνει ότι δεν μιλούν απλώς για ανάπτυξη αμυντικής τεχνολογίας αλλά έναν πιο συνολικό συντονισμό ανάμεσα στους δύο τομείς.
Ουσιαστικά είναι μια στρατηγική που θέλει να ενισχύσει την ικανότητα της Κίνας να γίνει μια οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική υπερδύναμη μέσα από τη συγχώνευση των πολιτικών και στρατιωτικών βιομηχανικών, τεχνολογικών και ερευνητικών υποδομών της.
