Το 1983 έκανε την εμφάνιση της στους κινηματογράφους η ταινία «The Day After». Ήταν μια ταινία που μόνο στις ΗΠΑ την είδαν αμέσως τουλάχιστον 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Όταν δε, προβλήθηκε από το ABC σημείωσε ρεκόρ τηλεθέασης (για μη αθλητικό προϊόν) που έφτασε το 62%.
Η ταινία είναι ένας εφιάλτης από την αρχή. Καταγράφει την ήρεμη καθημερινότητα κάποιων αμερικανών, μέχρι της στιγμή που οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ εμπλέκονται σε πόλεμο με τις δυνάμεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. 
Και τότε αρχίζει να κόβει την ανάσα. Δείχνει τι θα συμβεί στον κόσμο όταν πέσουν οι πυρηνικές βόμβες και πως οι άνθρωποι που θα επιζήσουν θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν σε έναν πλανήτη διαφορετικό πλέον από αυτόν που ξέρουμε.
Ευτυχώς μέχρι στιγμής τέτοιος πόλεμος δεν έχει συμβεί και ούτε πρέπει να συμβεί, αλλά όπως λένε οι ειδικοί, όταν συμβεί τότε θα καταστραφεί στην κυριολεξία η ανθρωπότητα.
Όσοι επιβιώσουν τα πρώτα λεπτά από μια πυρηνική έκρηξη θα βιώσουν τα εξής:
Ο καπνός από τις πυρηνικές εκρήξεις που θα σχηματιστεί από τα «μανιτάρια του θανάτου» θα ανέβει στην ατμόσφαιρα σε ύψος τουλάχιστον 12 χιλιομέτρων και θα καλύψει σταδιακά όλη τη γη. 
Αυτό σημαίνει ότι οι ακτίνες του ήλιου δεν θα μπορούν να περάσουν και όλοι θα ζήσουμε στο σκοτάδι αλλά και στο κρύο για αρκετούς μήνες. Αυτό ονομάζεται «πυρηνικός χειμώνας». Στη συνέχεια λένε, ότι θα πέσει τοξικό χιόνι που θα καλύψει τα πάντα.
Η θερμοκρασία του πλανήτη θα έπεφτε στους -8 βαθμούς Κελσίου και θα χρειαζόταν τουλάχιστον 5 χρόνια μέχρι να ανέβει ξανά. Ο συνδυασμός του κρύου με την κατά 45% λιγότερη βροχή, θα καθιστούσε το έδαφος ανίκανο να μπορέσει να αναπτύξει φυτά και δέντρα.
Την ίδια στιγμή οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα άλλαζα σύσταση αφού δεν θα μπορούσε να απορροφηθεί το διοξείδιο του άνθρακα, και το pH τους θα τους έκανε περισσότερο όξινους. Τα περισσότερα είδη θα πέθαιναν. 
Το να βγει κάποιος έξω ακόμη και μετά την έκρηξη του εγγυάται σίγουρο θάνατο αφού η υπάρχουσα ραδιενέργεια θα του λιώσει το κορμί ή στην «καλύτερη» περίπτωση θα πάθει εγκαύματα.
Αυτό θα είχε συνέπεια και στην πανίδα (που τα περισσότερα ζώα θα πέθαιναν) αλλά και στη χλωρίδα αφού οι σοδιές θα καταστρεφόντουσαν και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα λιμοκτονούσαν και θα πέθαιναν από την πείνα.
Ας υποθέσουμε ότι πέφτει η μικρότερη ατομική βόμβα, ίση με εκείνη που έπεσε στη Χιροσίμα (πλέον οι ατομικές βόμβες έχουν εκατονταπλάσια ισχύ). Όσοι δεν εξαϋλωθούν και επιζήσουν εάν βρίσκονται σε μια ακτίνα 2 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων από το κέντρο της έκρηξης, θα πεθάνουν τις επόμενες ώρες (το 90% από αυτούς). 
Τα συμπτώματα που θα παρουσίαζαν όσοι είναι σε αυτήν την περίμετρο είναι ναυτία, εμετός, ξαφνικές αιμορραγίες, διάρροια με αίμα, κάψιμο στο δέρμα και ξεφλούδισμα μέχρι να πέσουν οι σάρκες.
Όσοι βρίσκονται σε μεγαλύτερη ακτίνα θα πάθαιναν αμέσως εγκαύματα τρίτου βαθμού αφού η λάμψη και μόνο της έκρηξης που θα ερχόταν σε επαφή με το δέρμα τους θα τους κατέκαιε.
Σύμφωνα με τις οδηγίες της πολιτικής αεράμυνας των ΗΠΑ, σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης θα πρέπει τα πρώτα 30 λεπτά να καλύπτουμε μάτια και πρόσωπο. Τα επόμενα 45 λεπτά θα πρέπει να αναζητήσουμε καταφύγιο. Μέσα στο πρώτο 24ωρο θα πρπεπει οπωσδήποτε να έχουμε κάνει μπανιο με άφθονο νερό για να καθαρίσουμε το δέρμα μας.
Όπως καταλαβαίνει κάποιος αμέσως ένας τέτοιος πόλεμος σημαίνει και το τέλος του Ανθρώπου. Το σενάριο που μόλις διαβάσατε έγινε με βάση το 1% του πυρηνικού οπλοστασίου ΗΠΑ και Ρωσίας. 
Όπως φαντάζεται κάποιος εύκολα εάν χρησιμοποιηθεί έστω και το 30% από αυτό το οπλοστάσιο οι συνέπειες θα είναι αφάνταστα χειρότερες που δεν μπορεί να χωρέσει ο ανθρώπινος νους, ενώ εάν χρησιμοποιηθεί περισσότερο από το 30% οι εκρήξεις θα αλλάξουν μέχρι και τον άξονα της γης με ότι αυτό συνεπάγεται.
*Οι φωτογραφίες είναι από την ταινία του 1983, The Day After.
