Ανακουφισμένοι, προς το παρόν, αλλά πανηγυρισμοί γιατί;
Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για τον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών και τη νίκη του Εμανουέλ Μακρόν έναντι της Μαρίν Λεπέν.
Η διαφορά των τεσσάρων μονάδων και οι δηλώσεις του τρίτου των εκλογών Μελανσόν, κατά της Λεπέν, δεν εξασφαλίζουν σε καμιά περίπτωση νίκη του κεντρώου Μακρόν στο δεύτερο γύρο.
Το αντίθετο μάλιστα. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, θα πρέπει να προβληματίσουν όλα τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού – δημοκρατικού τόξου. Σε όλη την Ευρώπη.
Και αυτό θα πρέπει να γίνει σε συνδυασμό με την τέταρτη θητεία του ακροδεξιού, λαϊκιστή Ούγγρου πρωθυπουργού, Β. Ορμπαν, τη διατήρηση των δυνάμεων του λαϊκιστή, αντιευρωπαϊστή, Τζόνσον στη Βρετανία, την ενίσχυση ακραίων κομμάτων σε όλες τις χώρες και τέλος τις γενεσιουργές αιτίες της εισβολής των Ρώσων στην Ουκρανία (αποναζιστικοποίηση, ύπαρξη νεοναζιστικών ταγμάτων και στα δύο στρατόπεδα, αυταρχικές ή ακραία λαϊκίστικες πολιτικές).
Κανείς δεν θα πρέπει να πανηγυρίσει μια οριακή νίκη του Μακρόν που μπορεί το Πάσχα να αποδειχθεί «Πύρρειος» ή ακόμη και να έχουμε μια πολιτική ανατροπή που θα συγκλονίσει τα θεμέλια του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου οικοδομήματος.
Ακόμη και μια νίκη Μακρόν, με συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων, που θα δίνει, όμως, στη Λεπέν ποσοστό 46%,47% ή και 48%, θα είναι «Βατερλό» για το σύγχρονο πολιτικό σύστημα.
Να θυμίσουμε ότι στις προηγούμενες εκλογές ο Μακρόν – ο οποίος ήλθε από το πουθενά- σάρωσε στο β’ γύρο παίρνοντας ποσοστό 66%.
Η ενίσχυση των ακροδεξιών δυνάμεων, είτε της Λεπέν, είτε του Ορμπαν δείχνει τη βαθιά κρίση που περνά το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα σε όλη την Ευρώπη.
Το δίπολο αριστερά – δεξιά συγκλονίζεται, το κέντρο «χάνεται» κι επικρατούν τα άκρα.
Κάποιοι θα έλεγαν ότι στη Γαλλία ο κόσμος… δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά και στηρίζει Ακροδεξιά.
Κι αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να του προσφέρει μια σταθερή, τίμια, καθαρή εναλλακτική λύση μακριά από ακρότητες που θα έβαζαν σε περιπέτειες τη χώρα.
Αυτή η λεγόμενη «αντισυστημική ψήφος» που οδηγεί τους πολίτες στην υποστήριξη κομμάτων όπως αυτών της Λεπέν, του Ορμπαν, το Afd, τη Χρυσή Αυγή στη χώρα μας ή διάφορους ψεκασμένους τηλεπωλητές, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη.
Η ενίσχυση των ακραίων δυνάμεων είναι αποτέλεσμα των αποτυχημένων πολιτικών των συστημικών –φιλοευρωπαϊκών και βαθιά γραφειοκρατικών και ξεπερασμένων πολιτικών σχηματισμών να βρουν λύσεις για το λαό.
Ειδικά μετά από δύο απανωτές κρίσεις, την οικονομική και την πανδημική και σε φόντο πολεμικό μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις παγκόσμιες επιπτώσεις, επιβάλλονται καθαρές απαντήσεις.
Οι λαοί, είτε είναι ο γαλλικός, είτε ο γερμανικός είτε ο ελληνικός ζητούν περισσότερο κοινωνικό κράτος.
Ζητούν τον τερματισμό νεοφιλελεύθερων πολιτικών που οδηγούν σε αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, της ανεργίας, της φτωχοποίησης μεγάλων λαϊκών στρωμάτων, της εξαφάνισης της μεσαίας τάξης.
Σε όλη την Ευρώπη δεν δίνονται απαντήσεις για θέσεις εργασίας καλά αμειβόμενες, για τη λεγόμενη «εργασιακή αποσύνδεση», για αύξηση του ελεύθερου χρόνου που περνούν άνδρες και γυναίκες εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους.
Δειλές συζητήσεις για 4ήμερη εργασία χωρίς μείωση μισθού δεν αρκούν.
Στη Γαλλία ο Μακρόν δεν άκουσε ποτέ τα «κίτρινα γιλέκα». Δεν άκουσε ποτέ τις μειονότητες που φώναζαν για τις τεράστιες αδικίες που υφίστανται.
Γι’ αυτό και ο Γάλλος πρόεδρος –και μαζί και το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα- αναδεικνύονται στους καλύτερους χορηγούς μιας ακραίας, μισαλλόδοξης, ρατσιστικής, αντιευρωπαϊκής αρχηγού κόμματος, η οποία επιπλέον φέρει και το «βαρύ» όνομα Λεπέν.
Όταν, λοιπόν, οι λαοί ζητούν απαντήσεις στα μείζονα προβλήματα και βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αργή, γραφειοκρατική πολιτική νομενκλατούρα στις Βρυξέλλες, τότε η «αντισυστημική ψήφος» θα αυξάνεται.
Κάποιοι είπαν ότι μια ΕΕ που δεν μπορεί να αποφασίσει αν θα αλλάζει η θερινή και η χειμερινή ώρα, είναι αδύνατον να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της πρωτοφανούς ενεργειακής κρίσης.
Κι έχουν δίκιο. Υπάρχουν ακόμη ισχυρές αντιστάσεις σε προτάσεις που κατατίθενται π.χ. για έκτακτη εισφορά σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Κάποιοι αντιστέκονται ακόμη σε προτάσεις όπως το πλαφόν στις τιμές της ενέργειας ή ακόμη και στην έκδοση ευρωομολόγου που θα σήμαινε την οικονομική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Όταν, λοιπόν, επικρατούν αυτές οι πολιτικές τότε οι Λεπέν αυτού του κόσμου θα ενισχύονται, θα νικούν, θα κυβερνούν.
Και στην Ελλάδα οφείλουν τα κόμματα να «διαβάσουν» καλά τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών.
Η άνοδος του λαϊκισμού είναι εμφανής και μπορεί να εκφραστεί δυναμικά στις επόμενες εκλογές. Ηδη κόμματα ρατσιστικά, ψεκασμένα, ακροδεξιά ή απλά κάποια που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για να χαϊδέψουν αυτιά, βλέπουν τις δυνάμεις τους να ενισχύονται.
Η κυβέρνηση οφείλει να δει χωρίς παρωπίδες τα κελεύσματα των καιρών και τις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Χωρίς να προκαλέσει ασφαλώς δημοσιονομικό εκτροχιασμό και χρεοκοπίες σαν κι αυτές που είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν.
Αλλά εφαρμόζοντας μια ουσιαστική κοινωνική πολιτική με ενίσχυση του ΕΣΥ, πραγματικές επενδύσεις με καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ενίσχυση των απόμαχων της ζωής, προοπτικές για να μείνουν τα παιδιά μας στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν δεξιές, κεντρώες ή αριστερές πολιτικές. Υπάρχουν πολιτικές (κι εξουσίες) που πηγάζουν από το λαό και υπηρετούν το λαό.
