Η Ελεονώρα Μελέτη μιλά στη Realife για την καινούργια συνεργασία της με το Mega και την επιστροφή της στην πρωινή ζώνη με την εκπομπή «Mega καλημέρα».
Αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Γυναίκα ψάχνει», που μόλις κυκλοφόρησε, και ξετυλίγει το νήμα των εμπειριών, των επιλογών και των αποφάσεων που την έφεραν στο σημείο που είναι σήμερα: πιο ώριμη και πιο ισορροπημένη από ποτέ.
Στη Νίκη Κώτσου
– Πώς είναι η συνεργασία με τον Κώστα Τσουρό, τη Φλορίντα Πετρουτσέλι και τον Θανάση Πάτρα;
Δεν ήταν τυχαίο ότι είμαστε αυτά τα συγκεκριμένα πρόσωπα στην εκπομπή. Το θέλαμε πάρα πολύ όλοι μας, το δουλεύαμε μήνες. Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί θεωρώ ότι η τηλεόραση είναι ομαδικό σπορ.
– Επιστροφή στην πολύ πρωινή ζώνη, σε ένα καθημερινό μαγκαζίνο. Δεν είχες καν το παιδί, όταν παρουσίαζες τελευταία φορά πρωινή εκπομπή…
Ήμουν ατίθασο νιάτο! Όλα αυτά τα χρόνια είχα αποτραβηχτεί από τη δουλειά, τρία χρόνια ήμουν σε μαγνητοσκοπημένο εβδομαδιαίο, γιατί με βόλευε πάρα πολύ με το παιδί. Είχα αυτή τη φοβερή πολυτέλεια -που δεν την έχουν όλες οι νέες μητέρες- να μπορώ να προσαρμόζω τη δουλειά μου ανάλογα με τις ανάγκες του παιδιού.
Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, γιατί πολύ συνειδητά αποτραβήχτηκα και, τώρα που το παιδί λίγο ξεμύτισε, αυτονομήθηκε και έχει τη ρουτίνα του και τον παιδικό σταθμό, ένιωσα κι εγώ πολύ πιο σίγουρη ότι μπορώ να επιστρέψω και μάλιστα στην πολύ πρωινή ζώνη, που, ναι μεν, με σηκώνει από το πρωί, αλλά με κάνει να επιστρέφω στο σπίτι γύρω στις 14:30, όταν παίρνω τη μικρή από τον παιδικό σταθμό.
– Είναι δώρο αυτό…
Είναι δώρο σίγουρα! Όταν νιώθεις ότι κρατάς ισορροπίες, είναι σημαντικό. Αν έπρεπε η ζυγαριά να κλίνει προς κάπου, θα έγερνε προς το παιδί.
– Τυπικά διλήμματα των μαμάδων.
Είμαι τυχερή, γιατί, στις συζητήσεις που έκανα, μπορούσα να πω αυτό που θα με διευκόλυνε και θα με εξυπηρετούσε και απλώς συνέπεσε να θέλει το ίδιο και ο σταθμός. Είναι αυτό που λέμε «βρεθήκαμε την κατάλληλη στιγμή στο σωστό σημείο».
– Ο ρόλος της γυναίκας στην τηλεόραση έχει εξελιχθεί. Από την άλλη, στην κοινωνία, ακόμη θέλει δουλειά. Αυτό αναφέρεις και στο πρώτο σου βιβλίο, «Γυναίκα ψάχνει», που κυκλοφορεί στις 20 Οκτωβρίου.
Είναι αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες και περιγράφει όλα όσα βιώνουμε όλες. Στις παντρεμένες, στις ανύπαντρες, στην ομοφυλόφιλη, με παιδί, χωρίς παιδί. Μιλώ για τις γυναίκες περισσότερο, επειδή είναι βιωματική αφήγηση, καθώς έχω περάσει από τη φάση της ατίθασης εργένισσας, της καριερίστα, της γυναίκας που δεν την ενδιέφερε ο γάμος γιατί δεν είχε βρει τις συνθήκες που ήθελε, της γυναίκας που δεν είχε αυτοσκοπό να κάνει παιδί.
Θεωρώ ότι την τελευταία δεκαετία έχω καλύψει πολλές κατηγορίες γυναικών. Οι γυναίκες ζούμε σε ένα περιβάλλον ικανό να μας τρελάνει. Μας έχουν υπαγορεύσει έναν πολυσύνθετο αλλά όχι ξεκάθαρο ρόλο, ο οποίος άγεται και φέρεται από στερεότυπα και ταμπού. Αυτό που θέλω να περάσω μέσα από το βιβλίο είναι ότι, αν οι γυναίκες καταφέρουμε να βρούμε την αληθινή μας ταυτότητα, αυτή που ορίζεται από όλα όσα έχουμε ανάγκη και από όλα όσα επιθυμούμε, τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα.
– Αναφέρεσαι και στις γυναικοκτονίες;
Όχι, στις γυναικοκτονίες δεν αναφέρομαι, έχω κάνει μια αναφορά, ωστόσο, στο πώς η πατριαρχία έχει συντελέσει στο να διαμορφωθεί ο ρόλος που οι άλλοι περιμένουν από εμάς να πάρουμε. Τονίζω ότι η πατριαρχία δεν αφορά μόνο τους άνδρες. Η πατριαρχία αφορά και τις γυναίκες και διαμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, αλλά και για τις άλλες γυναίκες. Άνδρες έχουν σκοτώσει 10-11 γυναίκες τον τελευταίο χρόνο.
Εμείς οι γυναίκες, όμως, μεταξύ μας «σκοτωνόμαστε» καθημερινά. Μέσα από την τοξικότητα των σκέψεων, των λόγων, των συναισθημάτων… «Σκοτωνόμαστε», «σκοτώνουμε» η μία την άλλη καθημερινά. Κι αυτό είναι κρίμα, γιατί, αν θέλουμε να εξαλείψουμε την πατριαρχία, πρέπει να την εξαλείψουμε σε όλες τις εκφάνσεις της.
Όχι μόνο στο οφθαλμοφανώς επικρατέστερο. Στήσε το αυτί σου σε μια κουβέντα που γίνεται ανάμεσα σε γυναίκες, σε μια καφετέρια, και άκου πώς σχολιάζει μια γυναίκα κάποια άλλη. Είτε για τα κιλά της, είτε για τις αποφάσεις της, είτε για τον άνδρα της, είτε για το ντύσιμό της. Δεν είναι ανάγκη να πάμε μακριά. Μπες μέσα σε ένα site και δες τα σχόλια που κάνουν για μια γυναίκα οι άλλες γυναίκες.
– Υπήρξε μια περίοδος, που ήταν πολύ δύσκολη για εσένα σε ό,τι αφορά τα ΜΜΕ. Τα πυρά έρχονταν από παντού.
Αυτά τα πυρά εγώ τα ευλογώ! Υπήρχε μια περίοδος στα ΜΜΕ που βίωσα bullying! Γινόταν ένας καθημερινός διασυρμός γύρω από το όνομά μου, με ακραίους χαρακτηρισμούς, και όχι μόνο τηλεοπτικός. Χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Πλήρωνα το κόστος και το τίμημα μιας τύχης να βρεθώ την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος για να αρπάξω μια ευκαιρία που μου άνοιγε μια επαγγελματική πόρτα τεράστια, αυτή του «Πρωινού καφέ».
Σε εκείνη την περίοδο αναφέρομαι. Αυτό, ωστόσο, με έκανε να έρθω πολύ κοντά στον εαυτό μου και να εκτιμήσω πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Όχι ότι δεν είχε κόστος… Στην προσπάθεια να προστατέψω τον εαυτό μου, απομακρύνθηκα από ανθρώπους. Κάνοντας, βέβαια, έναν απολογισμό, ήταν ένα βίωμα που με έκανε να σταθώ πάρα πολύ στα πόδια μου και να αρχίσω να φιλοσοφώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Και ως προς τον τρόπο που συμπεριφέρομαι και εγώ στους άλλους.
– Πώς βίωσες την περίοδο της πανδημίας;
Το κομμάτι της καραντίνας δεν μπορώ να πω ότι μου έκατσε άσχημα, υπό την έννοια ότι η ζωή μου δεν άλλαξε πολύ στα βασικά. Δεν είμαι άνθρωπος του πολύ έξω. Έχω χορτάσει με το έξω. Μου έλειψε η επαφή με τους γονείς μου, γιατί υπήρξε μια περίοδος που δεν τους έβλεπα καθόλου, λόγω του ότι ήθελαν να προστατευτούν. Ζορίστηκα λίγο με το κομμάτι του παιδιού, γιατί είναι δύσκολο να έχεις ένα δίχρονο κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι συνεχώς…
Προσωπικά μου άρεσε που έμενα στο σπίτι. Οι φίλες μου με κορόιδευαν και έλεγαν ότι «η καραντίνα μόνο σε εσένα αρέσει». Επηρεάστηκε, βέβαια, πάρα πολύ η δουλειά του άνδρα μου. Ευτυχώς, ο ίδιος το αντιμετώπισε με περίσσια ψυχραιμία, το άφησε έξω από το σπίτι και δεν επηρεαστήκαμε τόσο όσο θα κινδυνεύαμε να επηρεαστούμε ψυχολογικά.
– Φαίνεται πάρα πολύ ψύχραιμος ο Θοδωρής.
Είναι τέρας ψυχραιμίας.
– Τον αποκωδικοποίησες αμέσως μόλις τον είδες;
Αυτό που λένε, ότι «όταν γνωρίσεις τον έναν, θα το καταλάβεις από την αρχή», ίσως τελικά και να ισχύει. Αυτή η δόνηση που ένιωσα, όταν πρωτογνωριστήκαμε, ήταν σίγουρα διαφορετική. Υπήρχε αυτή η ανεξήγητη οικειότητα που νομίζεις ότι τον άλλον τον ξέρεις από χρόνια. Υπήρχε μια ροή, μια συνήθεια από την αρχή.
– Είσαι δύσκολη στις σχέσεις σου; Δεν δίνεις την εικόνα και του πιο εύκολου παιδιού.
Τι πάει να πει ότι δεν είμαι το πιο εύκολο παιδί; Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις δυσκολίες μας, τις ιδιαιτερότητές μας και τα τρωτά μας σημεία. Το θέμα είναι να βρούμε έναν άνθρωπο που αυτά τα σημεία, σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα σημεία του άλλου, θα δημιουργούν συμβατότητα και όχι καταστροφή. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που άρεσε στον Θοδωρή… Κάθε μορφή δυσκολίας εξιτάρει τον Θοδωρή γενικότερα, ο Θοδωρής δεν θα μπορούσε να είναι με μια γυναίκα δίπλα του που δεν θα έχει άποψη για τα πράγματα. Νομίζω ότι ερωτεύτηκε και αυτός το σύνολο.
– Σε συμβουλεύεται για τη δουλειά του;
Είναι επιχειρηματικό μυαλό εκείνος και λιγότερο καλλιτεχνικό. Θα με ρωτήσει σε κάποια πράγματα την άποψή μου. Έχει άλλα κριτήρια ο Θοδωρής, άλλα εγώ. Κι εγώ τον ρωτώ με τη σειρά μου. Είναι αμοιβαίο.
– Το δεύτερο παιδί υπάρχει στα σχέδιά σας;
Όχι, τουλάχιστον προς το παρόν. Το απόλυτο του συναισθήματος που μπορεί να εισπράξει μα μητέρα το έχω εισπράξει από την Αλεξάνδρα. Νιώθω πλήρης και νιώθω ισορροπημένη. Δεν νιώθω ότι θα ήθελα να κάνω δεύτερο παιδί, στην παρούσα φάση που μιλάμε. Δεν ξέρω αν αυτό αλλάξει στο μέλλον, αλλά προς το παρόν νιώθω ότι είμαι πάρα πολύ καλά, ότι έχω βρει τα πατήματά μου και πλέον μπορώ να λειτουργώ πολυσύνθετα όπως θα ήθελα. Δεν έχω και πολλά περιθώρια για δεύτερο παιδί, είμαι 43.
– Πάρα πολλές εκπομπές φέτος. Αγχώθηκες με τον ανταγωνισμό;
Οπουδήποτε και αν είσαι υπάρχει ανταγωνισμός. Αν ήταν να παίζεις με το «μαύρο» απέναντι, τότε δεν θα άξιζε. Δεν έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με τις άλλες χρονιές, ο ανταγωνισμός είναι ο ίδιος. Η ώρα αλλάζει και οι συνάδελφοι. Η φιλοσοφία μου δεν είναι να προσπαθώ να είμαι καλύτερη από τους απέναντι, αλλά να είμαι καλύτερη κάθε ημέρα σε σχέση με την προηγούμενη. Να νιώθω εγώ καλά με αυτό που παρουσιάζω, γιατί έχω περάσει από πολλές ζώνες, έχω βρεθεί απέναντι σχεδόν από όλα τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης και τους εκτιμώ και τους σέβομαι όλους. Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα. Υπάρχει χώρος για όλους.
– Πώς είδες την επιστροφή της Ελένης Μενεγάκη;
Για εμένα είναι σαν να μην έλειψε ποτέ. Είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην τηλεόραση η Ελένη. Εχω μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της και τα ξέρει από εμένα όσα πρέπει να ξέρει. Η Ελένη έχει κάποια χαρακτηριστικά και κάποια συστατικά επιτυχίας, τα οποία δεν αντιγράφονται. Οσο και αν προσπαθήσει κάποιος. Γιατί είναι πηγαία αυτά τα συστατικά και αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή και διαχρονική.
– Εσύ έχεις βρει το μυστικό της δικής σου τηλεοπτικής ισορροπίας;
Το μυστικό είναι να είναι σύμφωνη η διάθεσή μου με την εκπομπή που έχω να παρουσιάσω. Να γουστάρω αυτό που κάνω. Είμαι σε μια φάση που αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή το ήθελα εδώ και πολύ καιρό.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το δημοσίευμα της Realife
Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realife
