Ο Κώστας Τουρνάς ήταν καλεσμένος της Έλενας Κατρίτση στην εκπομπή «Προσωπικά», την Παρασκευή 2 Ιουλίου 2021, στις 23:00 και μίλησε για όλα.
Στη μακρόχρονη πορεία του έβρισκε σημεία συνάντησης όχι μόνο με το κοινό αλλά και με τους συναδέλφους του, ακόμα και αν βρίσκονταν σε άλλους μουσικούς δρόμους, όπως ο Δημήτρης Μητροπάνος, η Καίτη Γαρμπή και ο Κώστας Χατζής.
Η καριέρα του δημοφιλούς τραγουδοποιού απογειώθηκε στις αρχές του ‘70, τότε που και μόνο η εμφάνιση των «POLL» προκαλούσε στο νεαρόκοσμο ακραίες εκδηλώσεις θαυμασμού.
Σήμερα, μιλά για τα σενάρια που τον ήθελαν υπεύθυνο για τη διάλυση ενός από τα πιο επιτυχημένα ελληνικά συγκροτήματα.
Οι δικοί του δρόμοι ήταν πάντα γεμάτοι νότες, στίχους, επιτυχίες, αναγνώριση, αποδοχή. Κι όταν χρόνια μετά τα «Αστρόνειρα» ήρθαν δύσκολες μέρες, που δεν χτυπούσε το τηλέφωνο, βρήκε τον τρόπο να προχωρήσει.
Όπως κάποτε, που έγραψε τραγούδια στη Δούκισσα και τη Ρίτα Σακελλαρίου με ψευδώνυμο, γιατί υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες. Ίσως γιατί, όπως λέει, δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που παίρνουν «θάρρητα πολλά και στη αιχμή της επιτυχίας ποτέ δεν ‘’έφυγε το κεφάλι’’».
«Έμεινα κι εγώ αποσβολωμένος όταν μου είπαν στην εταιρεία μου ότι έχω πεθάνει καλλιτεχνικά. Όλοι θα κάνουμε τα λάθη μας και θα πούμε τις σαχλαμάρες μας. Έχω ακούσει να λένε τα τέρατα. Δεν υπολογίζω πολύ στον άμεσο λόγο. Είναι περιττό να επιχειρείς μανιωδώς κάτι. Κάνεις το καλύτερό σου, φτάνει!
Το τηλέφωνο δεν χτυπούσε ειδικά από την μεταπολίτευση και μετά. Ο κόσμος διψούσε για το πολιτικό τραγούδι, εκεί περνάς λίγο στο πλάι, στην άκρη, δεν σε αναζητάνε, δεν σε θέλουν για δουλειές. Έκανα χιλιάδες πράγματα. Δούλεψα σαν μουσικός σε στούντιο, πήγα να παίξω σαν μουσικός, έγραψα λαϊκά τραγούδια με ψευδώνυμο. Έκανα ό,τι πέρναγε από το χέρι μου και ούτε με στενοχώρησε, ούτε μετάνιωσα και ούτε το θεωρώ βάρος», είπε μεταξύ άλλων ο Κώστας Τουρνάς.
Ο Κώστας Τουρνάς θυμάται την αντίδραση του πατέρα του, όταν του ανακοίνωσε ότι ο τρόπος για να βιοπορισθεί θα ήταν η μουσική κι εκείνος του απάντησε ότι τους μουσικούς «τους θάβουν με έρανο». Ούτε μια στιγμή δεν μετάνιωσε για την απόφαση του.
«Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχω χωρίς τη μουσική. Για μένα ήταν ευλογία. Είμαι ευγνώμων στον κόσμο, που με συντήρησε όλη μου τη ζωή. Είμαι διπλά ευγνώμων στους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχαναν την ευκαιρία να τονώσουν τον ψυχισμό μου με τα αισθήματά τους, με τις πράξεις τους, με τις κινήσεις τους. Ας ελπίσουμε πως κι εγώ θα καταφέρω κάτι ακόμα, ένα τραγούδι, κληρονομιά λίγο πολύ, που θα μιλά για το αύριο των ανθρώπων, που όντως προδιαγράφεται ωραίο, ανεξάρτητα τι θα μεσολαβήσει».
