Η ζωή της κυλάει ανάμεσα στο Tegernsee, μια μοναδικής ομορφιάς μικρή πόλη της Βαυαρίας, όπου ζει μόνιμα με τον άντρα της, και στην Κέρκυρα, όπου απέκτησαν πρόσφατα το δικό τους σπίτι.

• Από τον
  ΗΛΙΑ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑ

Η Μαριάννα Μασάδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, αλλά είχε πάντοτε την Ελλάδα φωλιασμένη στην καρδιά της. Όνειρό της, από μικρό παιδί, να συνδέσει τις δυο πατρίδες της μέσω του τραγουδιού της. Άλλωστε, ο τεράστιος Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος ήταν φίλος του πατέρα της, την είχε ωθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, ορίζοντας τρόπον τινά τη μουσική μοίρα της. Η Μαριάννα ακολούθησε τον δρόμο που της έδειξε, αλλά η δημιουργία οικογένειας σε πρώτη φάση και ένα ατύχημα που είχε ο γιος της αργότερα έκοψαν δύο φορές την καλλιτεχνική της φόρα. Η ίδια δεν το μετάνιωσε, αφού για εκείνη τα παιδιά της είναι πάνω απ’ όλα.

Πλέον, πατάει γερά στα πόδια της και ετοιμάζεται να μαγέψει τα πλήθη με τη φωνή της. Ηδη, μια από τις πιο διάσημες δημιουργούς τραγουδιών στη Γερμανία, η Κριστίνα Μπαχ, υπέγραψε το πρώτο της άλμπουμ, που περιλαμβάνει 12 κομμάτια που μιλούν στην ψυχή της και θα κυκλοφορήσει στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Το πρώτο single που θα λανσάρει από το άλμπουμ τιτλοφορείται «Καληνύχτα» και το βιντεοκλίπ του γυρίστηκε στην Κέρκυρα, μεταφέροντας στον θεατή ήλιο, θάλασσα, ανεμελιά. Κάποιοι την αποκαλούν κιόλας «διάδοχο» της Νάνας Μούσχουρη και της Βίκυς Λέανδρος. Η ίδια, ωστόσο, σχολιάζει ταπεινά ότι επιθυμεί απλώς να καλύψει το κενό της ελληνικής φωνής που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κεντρική Ευρώπη, να γίνει μουσική πρέσβειρα της Ελλάδας στη Γερμανία.

Στα τέλη Νοεμβρίου θα κάνει μια συναυλία σε αίθουσα του παλατιού, στο Tegernsse, όπου θα προσκληθούν, μεταξύ άλλων, και οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες της Βαυαρίας. Λίγο αργότερα, στις 19 Δεκεμβρίου, θα δώσει χριστουγεννιάτικη συναυλία στην Κέρκυρα μαζί με την τραγουδίστρια Ιωάννα Βλάχου και τη φιλαρμονική του νησιού. Παράλληλα, ετοιμάζει μια σειρά τραγουδιών ειδικά για την Ελλάδα με συνεργάτες τον στιχουργό Νίκο Μωραΐτη και τον σπουδαίο Λέο Λέανδρος.

«Η επικοινωνία που είχα μαζί του μου έδωσε μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Και μόνο που μιλάς με τον Λέο Λέανδρος είναι μάθημα ζωής. Μας έφερε σε επαφή ο μάνατζέρ μου, δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Βίτσας, που ετοιμάζει τη βιογραφία του» μας είπε με ενθουσιασμό η Μαριάννα Μασάδη, την οποία συναντήσαμε στο ονειρεμένο Tegernsee και ξεφυλλίσαμε μαζί το άλμπουμ της ζωής της.

Τι θυμάσαι έντονα από τα παιδικά σου χρόνια στην Ελλάδα;

Τον παππού μου, τον Αλέκο. Τον συναντούσα κάθε καλοκαίρι, όταν πηγαίναμε στο χωριό του πατέρα μου, στην Καστοριά. Ήταν ο ήρωάς μου. Ένας υπέροχος άνθρωπος με πολλές γνώσεις και μια μοναδική φιλοσοφία ζωής. Μου έμαθε πολλά. Στον χρόνο που περνούσαμε μαζί, προσπαθούσα να πάρω από εκείνον όσο περισσότερα πράγματα μπορούσα, γνώσεις και συμβουλές. «Κόρη μου», μου έλεγε, «όση επιτυχία και να έχεις στη ζωή σου, μην ξεχάσεις ποτέ τις ρίζες σου, να μένεις πάντοτε προσγειωμένη, να είσαι ο εαυτός σου και να αγαπάς τον κόσμο!».

Φαντάζομαι, θα σου στοίχισε πολύ η απώλειά του.

Τρομερά! Όταν πέθανε, τον Μάιο του 1996, ήμουν έγκυος στην κόρη μου, την Πασχαλία, και βρισκόμουν στη Γερμανία. Οι γονείς μου δεν μου το είπαν αμέσως, γιατί φοβήθηκαν μήπως πάθω κάτι. Θυμάμαι, ήταν να ψήσουμε στον κήπο εκείνη τη μέρα. Εγώ ήμουν πάνω, στο δωμάτιό μου, και ετοιμαζόμουν να κατέβω. Πήγα, λοιπόν, να πλύνω τα χέρια μου και τότε είδα τη μορφή του παππού μου στον καθρέφτη. Είχαμε τα ίδια πράσινα μάτια. Τρόμαξα, διαισθάνθηκα πως κάτι συνέβη. Ήταν, όμως, η ψυχή του που εμφανίστηκε απέναντί μου. Έμαθα ότι πέθανε μετά τη γέννηση της κόρης μου και ράγισε η καρδιά μου. Ερχόταν συχνά στον ύπνο μου στην αρχή, πλέον αυτό συμβαίνει πιο αραιά.

Στη Γερμανία πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Στη Γερμανία γεννήθηκα και μεγάλωσα, την Ελλάδα την έζησα μόνο σε διακοπές. Τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μου μέναμε σε ένα χωριουδάκι έξω από τη Στουτγάρδη. Είχε Έλληνες εκεί, είχε και δημοτικό σχολείο ελληνικό κι έτσι μπόρεσα να φοιτήσω σ’ αυτό. Το πρωί πήγαινα στο γερμανικό και το μεσημέρι στο ελληνικό. Ήθελα να μάθω τη γερμανική γλώσσα καλά, γιατί ως παιδί μεταναστών δεύτερης γενιάς καμιά φορά υποφέρεις. Στην Ελλάδα σε λένε Γερμανίδα, στη Γερμανία σε λένε Ελληνίδα. Μάλιστα, τότε με λέγανε Λαζογερμανίδα και δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο. Ούτε τα ελληνικά τα άφησα, όμως. Για να πηγαίνω αργότερα τρεις φορές την εβδομάδα σε ελληνικό γυμνάσιο και κατόπιν σε λύκειο έκανα κάθε φορά 50 χιλιόμετρα απόσταση.

Πότε ένιωσες τα πρώτα σου σκιρτήματα για το τραγούδι;

Όταν ήμουν στην κοιλιά της μαμάς μου, της Γαλάτειας. Οι γονείς μου τραγουδούσαν πολύ. Κι ακόμα τραγουδάνε στη Σάμο, όπου ζουν από το 1989. Τότε επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη από τη Γερμανία. Δεν υπήρχε μέρα χωρίς τραγούδι στο σπίτι μας. Τραγούδι από Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Λέο Λέανδρος. Υπήρχε, ωστόσο, και η κλασική μουσική, ο Μπετόβεν, ο Σούμπερτ. Ο πατέρας μου, Νίκος, μου έμαθε πολλά πράγματα και τον ευχαριστώ. Ήταν μορφωμένος και, πέρα από το εστιατόριο που δημιούργησε με τη μητέρα μου, εκείνος ασχολήθηκε και με την πολιτική για χρόνια. Υπήρξε ένας από τους Έλληνες συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου στη Γερμανία. Τον βοήθησε μαζί με μερικούς ακόμη Έλληνες της Γερμανίας την περίοδο της χούντας. Πάλεψαν για να ελευθερωθεί η Ελλάδα. Πιστεύω ότι λείπουν σήμερα πολιτικοί με την αξία του Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε μια απλότητα και ήταν δίκαιος.

Ερμηνεύεις μόνο ή δημιουργείς κιόλας τραγούδια;

Σε ηλικία 12 ετών, όταν άνοιξαν οι γονείς μου εστιατόριο στη Γερμανία, το κτίριο που είχαμε νοικιάσει (σπίτι και μαγαζί) είχε στον πρώτο όροφο μια μεγάλη σάλα γεμάτη καρέκλες κι ένα πιάνο. Εγώ, λοιπόν, έβγαλα τις καρέκλες και έμαθα μόνη μου να παίζω πιάνο. Τότε άρχισα να σκαρώνω και κάποια τραγούδια. Πρέπει να σου πω εδώ ότι ο πατέρας μου γνώριζε και τον Μίκη Θεοδωράκη, λόγω της ενασχόλησής του με την πολιτική. Μάλιστα, είχε έρθει σπίτι μας και με είχε ακούσει να τραγουδώ μικρή. Μου είχε πει: «Μαριάννα, να κοιτάξεις να κάνεις κάτι στη μουσική, γιατί έχεις πολύ καλή φωνή!»

Τον συνάντησες ξανά από τότε;

Όχι, δυστυχώς. Του μίλησα μόνο μια φορά στο τηλέφωνο, το 2009. Συνεργαζόμουν τότε με έναν μουσικό, που υπήρξε χρόνια συνεργάτης του και ζει στη Γερμανία. Είχαμε πει να κάνουμε ένα CD με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και τον πήραμε μαζί τηλέφωνο. «Κόρη μου, κάνε κάτι στη μουσική, σε παρακαλώ» μου είχε πει πάλι. Κι εγώ του έδωσα τον λόγο μου. Έτσι άρχισα να βγαίνω σε μουσικές σκηνές στη Γερμανία και να τραγουδώ τραγούδια του «Μαουτχάουζεν». Στενοχωρήθηκα πολύ όταν έμαθα πως πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης. Πηγαίναμε στη Σάμο και σφίχτηκε το στήθος μου μόλις το άκουσα, δεν ήθελα να το πιστέψω. Έκλαιγα μέσα μου.

Έβαλλες δύο φορές στην άκρη την πολλά υποσχόμενη καριέρα σου για χάρη των παιδιών σου. Το μετάνιωσες;

Όχι! Αγαπώ πολύ και το τραγούδι, αλλά δεν μετάνιωσα που το έκανα στην άκρη για να είμαι η μάνα που ήθελα. Απέκτησα μικρή τα παιδιά μου και μου αρέσει αυτό, είμαστε πολύ δεμένοι. Τους έχω δώσει τις αξίες που πήρα κι εγώ από τους δικούς μου, να είναι άνθρωποι σωστοί, να εκτιμούν, να σέβονται. Η οικογένεια έρχεται για μένα πρώτη απ’ όλα. Ήταν δεδομένο για μένα πως θα έμενα κοντά τους όταν γεννήθηκαν. Όσο για τη δεύτερη φορά, ο γιος μου είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο, κι εγώ ως μητέρα αποφάσισα να είμαι δίπλα στο παιδί μου, παρότι είχα κάνει τότε τα πρώτα μου επιτυχημένα βήματα στο τραγούδι.

Δυσκολεύτηκες;

Δεν το σκέφτηκα καν. Απλά το έκανα. Ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή μας. Με την αγάπη μου βοήθησα τον γιο μου να ξεπεράσει το τραύμα του. Έχουν περάσει πια 10 χρόνια από το ατύχημα και το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι το εξής: Ποτέ δεν είναι αργά να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας. Πρέπει να ξεπερνάμε τα προβλήματα για να κάνουμε ένα βήμα, το πνεύμα πρέπει να είναι ελεύθερο. Εγώ έχω φτάσει σε ένα σημείο που λέω «είμαι καλά, έχω έναν υπέροχο σύζυγο δίπλα μου, δύο καταπληκτικά παιδιά, τους γονείς μου, τις αδελφές μου, είμαι καλά με όλους». Πατάω γερά στα πόδια μου και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό που έρχεται. Μπορώ απερίσπαστη να ασχοληθώ με τη μεγάλη μου αγάπη, τη μουσική.

Με τον άντρα σου, τον Ραλφ, πώς γνωριστήκατε;

Παίζουμε και οι δύο γκολφ. Το ωραίο σ’ αυτό το παιχνίδι είναι ότι βρίσκεσαι για 4,5 με 5 ώρες στη φύση μαζί με άλλα 2 ή 4 άτομα και έχεις τη δυνατότητα να γνωρίσεις καλά εκείνον που είναι δίπλα σου. Αυτές τις ώρες καταλαβαίνεις αν είναι εγωιστής, αν ενδιαφέρεται για τους άλλους, αν έχει υπομονή, γενικώς μελετάς τον χαρακτήρα του. Με τον Ραλφ ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Όταν είδα τα μπλε μάτια του ένιωσα πεταλούδες στο στομάχι, μετά άρχισαν να ιδρώνουν τα χέρια μου και λέω «Μαριάννα, κάτι δεν πάει καλά». Ο Ραλφ είναι τα πάντα για μένα. Είναι η μεγάλη μου αγάπη, ο καλύτερός μου φίλος. Ταιριάζουμε στα χόμπι, στον τρόπο σκέψης. Αν και είμαστε διαφορετικοί ως άνθρωποι -εκείνος είναι πιο ήρεμος, εγώ πιο χειμαρρώδης-, θεωρώ ότι συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον.

Νιώθεις περισσότερο Ελληνίδα ή Γερμανίδα;

Ξέρω ότι «ανήκω» και στις δύο χώρες. Στο ελληνικό DNA μου έχω τον ήλιο, το ταμπεραμέντο, τη βαθιά αγάπη, το φιλότιμο. Από την άλλη, στην οργάνωση και τη συνέπεια είμαι Γερμανίδα. Σε κάθε περίσταση, ο χαρακτήρας μου προσαρμόζεται ανάλογα.