Ξέρει όμως να σου πει ότι αν θέλεις κάτι πολύ και το προσπαθήσεις, θα τα καταφέρεις. Οπως κατάφερε κι εκείνη να γίνει πρωταγωνίστρια με το καλημέρα στην καθημερινή σειρά του ANT1, «Γυναίκα χωρίς όνομα», και να συνεχίσει να είναι πρωταγωνίστρια στο ίδιο κανάλι, στο επίσης καθημερινό «Ηλιος». Τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάνει γυρίσματα σχεδόν κάθε μέρα, όλη μέρα και τους τελευταίους μήνες έχει προσθέσει στο φορτωμένο της πρόγραμμα και τις παραστάσεις στο θέατρο.
Το έργο «Αγώνας Νέγρου και Σκύλων» παιζόταν στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» μέχρι τον Ιανουάριο, έκανε έναν μήνα παύση για την αντικατάσταση ενός ηθοποιού και ξανανέβηκε. «Φλερτάρω με την υπερκόπωση», μου λέει. «Ειλικρινά δεν θέλω να κάνω τίποτα το καλοκαίρι. Ή αν πρόκειται για κάποια πρόταση που δεν θα μπορώ να αρνηθώ, ο όρος μου θα είναι να μου αφήσουν έναν μήνα για διακοπές. Με όλα αυτά που συμβαίνουν, έχω να κάνω κανονικές διακοπές από τα 21 μου». Και να σκεφτείς ότι η Ντόρα είναι 31 χρόνων.
GALA: Πώς μια καινούρια ηθοποιός γίνεται κατευθείαν πρωταγωνίστρια;
ΝΤΟΡΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ: Η αλήθεια είναι ότι έπεσα αμέσως στα βαθιά. Δεν ήταν κάτι που επεδίωξα, πραγματικά απλά έτυχε. Με είχε δει στις πτυχιακές μου η Θεανώ Κυριάκη, που είναι υπεύθυνη στο Τμήμα Μυθοπλασίας του ANT1, με πρότεινε για τον ρόλο στο «Γυναίκα χωρίς όνομα» και έτσι συνέβη. Τη Θεανώ θα την ευγνωμονώ σε όλη μου τη ζωή, γιατί χάρη σε αυτήν έγινε αυτό το μπαμ.
G.: Και μετά ήρθε ο «Ηλιος» – και πάλι στον ANT1. Σε κυνηγούν τα καθημερινά;
Ν.Μ.: Κι αυτό έτυχε. Δεν ήξερα καν πώς είναι το καθημερινό. Τώρα που το έζησα τέσσερα χρόνια δεν το ξαναθέλω.
G.: Επίσης, έχει τύχει να παίζεις ρόλους ταλαιπωρημένων γυναικών. Με αυτή την εμφάνιση θα σε φανταζόμουν στον ρόλο της πέτρας του σκανδάλου.
Ν.Μ.: Εχεις δίκιο. Νομίζω πως θα πρέπει να το εκμεταλλευτώ λίγο, γιατί και τα χρόνια δεν σε ρωτάνε. Κάνω τη μάνα από τα 27 μου και μπορεί σε λίγα χρόνια να μην μπορώ να κάνω την πέτρα του σκανδάλου, λόγω φυσικής κατάστασης. Οταν ξεκίνησε όμως η «Γυναίκα χωρίς όνομα» υποδυόμουν μια νεαρή μητέρα. Και επειδή το μητρικό μού βγήκε καλά, μου ξανάδωσαν ρόλο μητέρας και στον «Ηλιο». Στοίχημα ήταν αυτό για το αν εγώ θα πείσω σαν μητέρα.
G.: Αυτοί οι ρόλοι, όμως, δεν ξυπνούν το μητρικό σου ένστικτο;
Ν.Μ.: Τα παιδιά τα αγαπώ πολύ από πολύ μικρή. Για ένα διάστημα ήμουν σαν μαμά για την αδελφή μου που την περνάω οχτώ χρόνια. Οταν γεννήθηκε την πρόσεχα, την άλλαζα, όλο αυτό μου άρεσε από πολύ μικρή ηλικία. Αλλά χωρίς να θέλω να λέω μεγάλα λόγια, δεν νομίζω ότι θα κάνω ποτέ παιδί επειδή έχει απλά ξυπνήσει το μητρικό μου ένστικτο χωρίς να λάβω υπόψη μου τι σύντροφο έχω. Δεν είμαι αυτού του τύπου. Δεν θεωρώ ότι είναι ο σκοπός της ζωής μου ντε και καλά. Αν βρω έναν άνθρωπο που να με εμπνεύσει και μου βγάλει το όνειρο για ένα παιδί μαζί του σαν φυσική κατάσταση της σχέσης, τότε θα το κάνω. Προς το παρόν δεν μου έχει χτυπήσει τέτοιο καμπανάκι.
G.: Τι όνειρα έχεις γενικά;
Ν.Μ.: Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο. Δεν ξαπλώνω στο κρεβάτι μου το βράδυ και σκέφτομαι ότι έχω το τάδε όνειρο. Θέλω να είμαι καλά, να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάω, να κάνω αυτή τη δουλειά και να είμαι όσο μπορώ δημιουργική, να κάνω δηλαδή ωραίες δουλειές. Φυσικά και θα ήθελα να βρω έναν σύντροφο που να με αγαπάει και να τον αγαπάω, ποιος δεν θα το ήθελε αυτό; Αλλά δεν το κατατάσσω στην κατηγορία «όνειρα». Η ζωή ξέρει πώς να σου τα φέρει. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου έχει αποδείξει μέχρι τώρσ.
G.: Μου λες ότι αυτή τη στιγμή είσαι μόνη σου;
Ν.Μ.: Ναι, αυτό σου λέω. Είμαι αρκετό καιρό μόνη μου και είναι επιλογή μου. Αν δεν είμαι ερωτευμένη, δεν θέλω να είμαι σε σχέση. Είμαι πολύ ανεξάρτητη ως άνθρωπος, οπότε δεν μπορώ να είμαι σε μια κατάσταση που είναι ντεμί. Δεν είναι για μένα αυτά.
G.: Εχεις αναφερθεί κάποιες φορές στην κακοποιητική σχέση που είχες όταν ήσουν πολύ μικρή.
Ν.Μ.: Είχα αναφερθεί σε αυτό πρώτη φορά πριν ξεσπάσει το #MeToo, γιατί είχα συνειδητοποιήσει ότι η δουλειά μας μαζί με τη δημοσιότητα φέρνει και μια ευθύνη. Το είπα γιατί ήθελα να δώσω δύναμη, αν μπορώ να το πω έτσι, γιατί κι αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Μπορεί αυτό που μένει στον κόσμο να είναι ότι «το πέρασες, το ξεπέρασες, είσαι δυνατή και στάθηκες στα πόδια σου», αλλά όλο το άλλο κομμάτι μέχρι να συμβεί αυτό είναι πολύ μεγάλης ανάλυσης και συζήτησης. Δεν γίνεται μια γυναίκα απλά με το που θα ξυπνήσει να πει «μπορώ». Θέλει πάρα πολλή δουλειά για να γίνει. Σίγουρα θα υπάρξουν σκοτεινές μέρες. Και μερικές φορές είναι και θέμα τύχης. Θα μπορούσε αυτό το πράγμα να είχε τελείως διαφορετική έκβαση και να μην ήμασταν τώρα εδώ να μιλάμε, να μην ήμουν τόσο τυχερή να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση. Γιατί δεν είναι μόνο η σωματική βία, είναι και η ψυχολογική, που χτίζεται πολύ πριν έρθει η σωματική, και λίγο-λίγο σου μειώνει την αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό. Μπορεί να σε βρει και ο άλλος σε μια φάση της ζωής σου που είσαι ευάλωτη και εκεί που έλεγες ότι «αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα», να που συμβαίνει. Είναι πολλές παγίδες που δεν τις καταλαβαίνεις εξαρχής, ειδικά όταν είσαι και σε νεαρή ηλικία όπως ήμουν εγώ. Ημουν 16μισι χρόνων. Και θα έρθει το πρώτο χαστούκι και θα πεις: «Εμένα δεν με έχει χτυπήσει ποτέ ο πατέρας μου, τι έγινε τώρα εδώ;». Αυτό που θέλω να πω, όμως, είναι ότι δεν στενοχωριέμαι πια όταν αναφέρομαι σε αυτό το γεγονός. Το έχω βγάλει τόσο πολύ από μέσα μου και έχω προχωρήσει μπροστά, που πραγματικά θέλω κι αυτός ο άνθρωπος να είναι καλά. Οταν λέω ότι έχω ξεπεράσει κάτι σημαίνει ότι δεν θέλω να έχω μέσα μου και οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα, γιατί αυτό θα με έτρωγε ακόμα αν δεν το είχα λύσει.
G.: Μετά από αυτό ήταν που αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Ν.Μ.: Δεν το αποφάσισα, ήρθε. Δούλευα από μικρή στο ασφαλιστικό γραφείο του πατέρα μου. Μετά από αυτά τα σκηνικά που είχα ζήσει, ένα από τα πράγματα που με βοήθησαν ήταν ότι μπήκα σε μια θεατρική ομάδα, στα 19 μου. Με είχε παροτρύνει μια φίλη μου, η Κατερίνα. Μου είχε πει «ελα ρε συ να ξεχαστείς, είμαστε και ωραία ομάδα». Κι έτσι ξεκίνησε. Μάλιστα είναι μία από τις πιο δυνατές θεατρικές ομάδες του Αιγίου. Σε κάθε παράσταση είχαμε 400 άτομα από κάτω. Πολύ ωραία έκθεση στο κοινό. Στο μεταξύ σπούδασα Ασφαλιστικά Οικονομικά και συνέχισα να δουλεύω στο γραφείο του πατέρα μου ως ασφαλίστρια. Οταν ήμουν 24 ετών έτυχε να ανεβάσουμε με την ομάδα μας τα «Κόκκινα Φανάρια», ακριβώς την ίδια περίοδο που το ανέβαζε και το Εθνικό. Ανέβηκα λοιπόν στην Αθήνα να το δω, έκανα τη σύγκριση ανάμεσα στην ερασιτεχνική θεατρική ομάδα -που όμως ήταν πολύ καλή- και στον επαγγελματικό θίασο και είπα ότι αυτό θέλω να κάνω. Πήρα την απόφαση, έφυγα από το Αίγιο και έδωσα εξετάσεις σε όλες σχεδόν τις σχολές. Ετυχε και πέρασα στο Εθνικό.
G.: Η ομορφιά ανοίγει δρόμους ή μπορεί και να σταθεί εμπόδιο;
Ν.Μ.: Να ανοίξει δρόμους, μπορώ να το δεχτώ. Αλλά το να σταθεί εμπόδιο είναι το πώς το πλασάρεις εσύ. Αν εσύ πουλάς ότι είσαι πολύ όμορφη, αυτή είναι και η ταμπέλα που θα μπει. Προς το παρόν εμένα δεν μου έχει κλείσει πόρτες. Ισα-ίσα. Ειδικά στον «Ηλιο» ήταν ένα διάστημα που έπαιζα άβαφη. Μ’ αρέσει κιόλας αυτό. Δεν προμοτάρω την ομορφιά, έως που προσθέτω και μαύρους κύκλους γιατί δεν έχω.
G.: Με τι κριτήρια επιλέγεις μια δουλειά;
Ν.Μ.: Το πρώτο που κοιτάζω είναι οι συνεργάτες. Ενας λόγος που αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την παράσταση «Αγώνας Νέγρου και Σκύλων» κάνοντας αντικατάσταση είναι γιατί αγαπιόμαστε παρά πολύ με τα παιδιά. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που έχω γνωρίσει αυτή την ομάδα, τον Μάρκο Παπαδοκωνσταντάκη, τον Δημήτρη Ραφαήλο και τον Σαμουήλ Ακίνολα, ο οποίος έφυγε και τώρα τον αντικαθιστά ο Στέφανος Μουαγκιέ. Αυτή η παράσταση ήταν για μένα δέκα μαθήματα εξτρά.
G.: Και γυρίσματα και παραστάσεις. Πώς εκτονώνεις την πίεση;
Ν.Μ.: Παλιά αυτό θα το έκανα με ένα ποτό, αλλά τώρα συμβαίνει στον ύπνο μου. Είμαι πολύ κουρασμένη για να βγω το βράδυ. Παλιά μου άρεσε και να φεύγω για ένα ταξίδι, αλλά ούτε αυτό μπορώ να κάνω πια. Το μόνο που μου μένει είναι η μουσική. Στα γενέθλιά μου είχαμε κλείσει το «Καρέζη» και κάναμε πάρτυ με τους φίλους μου. Χόρευα από τις 10.30 το βράδυ μέχρι τις 6 το πρωί.
Info: «Ηλιος», Δευτέρα έως Παρασκευή, 16.00, στον ANT1. «Αγώνας Νέγρου και Σκύλων», Δευτέρα-Τρίτη, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη»
Styling: Λίζη Παπάζογλου. Make up – Hair: Ελισάβετ Δερέ. Βοηθός Styling: Ελένη Εξάρχου. Βοηθός Φωτογράφου: Πάρης Ρίζος
