Διπλό τηλεοπτικό «χτύπημα» για την Τζένη Καζάκου. Η νεαρή εγγονή της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου και κόρη του Κωνσταντίνου Καζάκου και της Τάνιας Τρύπη, έχει καταφέρει από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις της στην κωμική σειρά των Ρέππα – Παπαθανασίου «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», που προβάλλεται κάθε Παρασκευή από το Mega, αλλά και στη μίνι σειρά της ΕΡΤ «Βαρδιάνος στα σπόρκα» του Μανούσου Μανουσάκη, να μας συνεπάρει. Εξαιρετική τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα, η Τζένη, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μιλά στη Realife για την επαγγελματική της πορεία, τη θεατρική της οικογένεια, αλλά και για την προσωπική της ζωή.

• Πώς βρέθηκες να πρωταγωνιστείς στη σειρά «Συμπέθεροι από τα Τίρανα»; 

Μου τηλεφώνησε η βοηθός σκηνοθέτη και casting director της σειράς Έλενα Δημητρακοπούλου, την οποία γνώριζα από τη σειρά «Κόκκινο ποτάμι». Κάναμε δύο δοκιμαστικά με τον Μιχάλη Ρέππα και τον Θανάση Παπαθανασίου και αμέσως διαπιστώσαμε ότι υπάρχει τρομερή χημεία. Όταν έμαθα ότι πήρα τον ρόλο, ήταν για εμένα ένα σοκ. Στη σχολή πάντα έπαιρνα δραματικούς ρόλους. Μαθαίνω πολλά πράγματα, γιατί δεν είχα μέχρι τώρα καμία σχέση με την κωμωδία. Ο Μιχάλης και ο Θανάσης με μαθαίνουν μια διαφορετική μορφή υποκριτικής. Είχα μεγάλο άγχος, γιατί δεν πιστεύω ότι είμαι κωμική, ούτε ότι έχω χιούμορ.

• Πώς διαχειρίζεσαι την ντοπιολαλιά που έχει κάθε ρόλος στη σειρά; 

Δυσκολεύομαι πολύ με τα «λι» και τα «νι» που έχει κάθε ρόλος, αλλά πλέον, επειδή στο γύρισμα μιλάμε έτσι, το συνήθισα και μου βγαίνει καμιά φορά και εκτός. Το κλίμα στα γυρίσματα είναι υπέροχο. Εχουμε μεγάλο πρόβλημα γιατί γελούν οι ηθοποιοί, γελά το συνεργείο και δεν μπορούμε να κάνουμε γύρισμα. Πρόκειται για μια δουλειά με πολλά κοινωνικά μηνύματα για τον ρατσισμό, την προκατάληψη και χαίρομαι πολύ που συμμετέχω, γιατί νιώθω ότι αντιπροσωπεύω πολλούς ανθρώπους.

• Πώς αντιμετωπίζει η γενιά σου τον ρατσισμό; 

Ήμουν ένα παιδί που μεγάλωσε στο κέντρο, στην Κυψέλη, πήγα σε δημόσιο σχολείο και είχα συμμαθητές πολλά παιδιά που ήταν από άλλες χώρες, οπότε, επειδή μεγάλωσα έτσι, δεν μου ξίνισε ποτέ αυτό. Ίσα-ίσα, μου ξινίζουν οι άνθρωποι που τους ξινίζει αυτό το πράγμα. Μέσα από την κωμωδία τα μηνύματα περνούν προς το κοινό πολύ πιο εύκολα.

• Πώς προέκυψε ο ρόλος στη σειρά της ΕΡΤ1 «Βαρδιάνος στα σπόρκα»,που βασίζεται στο ομότιτλο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; 

Γνώρισα τον κ. Μανουσάκη στα γυρίσματα της σειράς «Κόκκινο ποτάμι», όταν συνεργάστηκε με τους γονείς μου. Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που είδα πώς δουλεύει. Αγαπά πολύ τους ηθοποιούς του και ο τρόπος που δουλεύει, εμπνέει εμπιστοσύνη. Αυτό έγινε δύο χρόνια πριν και είχα πει στους γονείς μου ότι πολύ θα ήθελα η πρώτη μου δουλειά να είναι μαζί του. Με πήρε τηλέφωνο η casting director Χρύσα Ψωμαδέλη, μου είπε ότι θα κάνει ο Μ. Μανουσάκης κάποια διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και με ρώτησε αν θέλω να συμμετάσχω στο πρώτο. Απάντησα αμέσως με ενθουσιασμό «ναι», κάναμε το πρώτο δοκιμαστικό και έτσι ξεκίνησαν όλα. Οταν διάβασα το σενάριο, μου άρεσε πολύ γιατί, παρόλο που αναφέρεται στην πανδημία της χολέρας το 1865, σχετίζεται άμεσα με την πανδημία του κορωνοϊού. Οι συνθήκες και οι εποχές μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά οι ανθρώπινες συμπεριφορές δεν είναι τόσο διαφορετικές. Υποδύομαι τη Ρηνιώ, που θα τη χαρακτήριζα ήρεμη δύναμη, γιατί έχει τη σεμνότητα της εποχής, αλλά ταυτόχρονα έχει κι ένα δυναμισμό που είναι πολύ σύγχρονος.

• Εσύ πώς είσαι ως χαρακτήρας; 

Είμαι ήρεμη δύναμη. Οταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, προσπαθώ να είναι ήρεμη. Συνήθως μπαίνει μπροστά το ένστικτο της επιβίωσης και αφού περάσει η δυσκολία συνειδητοποιώ και μου βγαίνει το άγχος που μπορεί να είχα εκείνη τη στιγμή.

• Με τους γονείς σου, την Τάνια Τρύπη και τον Κωνσταντίνο Καζάκο, συζητάς τα επαγγελματικά σου; 

Γενικά τους συμβουλεύομαι, εκτός από την περίπτωση του «Βαρδιάνου στα σπόρκα», γιατί είχα εμπιστοσύνη στον κ. Μανουσάκη. Για το αν δεχθώ ή όχι μια δουλειά, ακούω τη γνώμη τους και από εκεί και πέρα αποφασίζω εγώ τι θέλω να κάνω.

• Πώς αντέδρασαν όταν σε είδαν να παίζεις σε δύο σειρές; 

Είδα με τους γονείς μου το πρώτο επεισόδιο του «Βαρδιάνου», στους «Συμπέθερους» ήμασταν χώρια. Γενικά μου έχουν πει ότι χαίρονται πάρα πολύ για εμένα και ότι τα πάω καλά. Μου έχουν εμπιστοσύνη και με προτρέπουν να είμαι προσηλωμένη στον στόχο μου. Ο παππούς μου ακόμα δεν το έχει δει, αλλά θα έχω τη χαρά να τον δω σύντομα και θα μου πει τη γνώμη του.

• Σου λένε συνεχώς ότι μοιάζεις στη γιαγιά σου, την αείμνηστη Τζένη Καρέζη. Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό;

Αυτή η σύγκριση με τη γιαγιά μου γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, από την εποχή που βγαίναμε έξω με τους γονείς μου και με σταματούσαν κυρίες στον δρόμο, με κοιτούσαν από πάνω μέχρι κάτω και έλεγαν «αχ, πόσο της μοιάζεις». Μετά, στην εφηβεία, δημοσιεύονταν άρθρα του στιλ «βρείτε τις διαφορές». Είχα απορία και θυμό γιατί να συμβαίνει αυτό. Τώρα που περνούν τα χρόνια, βλέπω την απώλεια της γιαγιάς μου.

• Από τις ιστορίες του παππού σου, έχεις καταλάβει ποιο είναι το δικό της χαρακτηριστικό που έχεις κληρονομήσει; 

Είμαι κι εγώ δυναμική, ειλικρινής και ευαίσθητη σαν κι εκείνη.

• Νιώθεις ότι το όνομά σου αποτέλεσε διαβατήριο για να ξεκινήσεις τη δική σου πορεία στον χώρο; 

Φυσικά, κάποιοι μπορούν να με επιλέξουν για μια σειρά λόγω του ονόματός μου. Όμως, από εκεί και πέρα, αν δεν μπορώ να αντεπεξέλθω, δεν θα με πάρει κανείς από τους σκηνοθέτες και τους παραγωγούς, γιατί χαμηλώνει το επίπεδο.

• Είσαι ένα παιδί που μεγάλωσε στο θέατρο… 

Κυριολεκτικά, αφού η μητέρα μου με θήλαζε στο θέατρο. Η μαγεία που σου δίνει αυτό το επάγγελμα είναι απίστευτη. Οι γονείς μου δεν έλειψαν ποτέ από το πλευρό μου, ήταν και οι δύο πάντα εκεί για εμένα. Με τους γονείς μου είμαστε σαν κολλητοί. Συζητάμε τα πάντα, δεν είχαμε ποτέ κανένα πρόβλημα, ούτε στην εφηβεία. Ημουν πάντα ενημερωμένη από τους γονείς μου για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Δεν ήταν ποτέ αυστηροί και δεν θυμάμαι να έχω μπει ποτέ σε τιμωρία. Θυμάμαι ότι ήμουν ζωηρό παιδάκι όταν ήμουν μικρή, αλλά η λύση ήταν πάντα η συζήτηση. Δεν ήταν ποτέ αυστηροί και ίσως αυτό να λειτούργησε καλύτερα.

• Πώς ήσουν ως παιδί; 

Ήμουν ατίθαση και έκανα κοπάνες από το σχολείο. Ποτέ, όμως, δεν το είχα παρακάνει. Τις περισσότερες φορές οι γονείς μου όταν τα μάθαιναν μου έλεγαν γελώντας «κόψ’ το». Τώρα χαίρομαι που τα είχα κάνει αυτά.

• Στη δραματική σχολή είχες καθηγητή τον παππού σου Κώστα Καζάκο. Πώς ήταν αυτό;

Στις εισαγωγικές εξετάσεις είχα τρομερό άγχος που θα ήταν εκεί ο παππούς μου. Πιο πολύ άγχος είχα που θα ήταν εκεί, παρά αν θα περνούσα στη σχολή. Μάλιστα, ο παππούς μου είχε πει στους γονείς μου, χωρίς εγώ να το γνωρίζω, ότι αν δεν δω κάτι στην Τζένη δεν πρόκειται να τη βάλω σε αυτή τη διαδικασία, γιατί θα ταλαιπωρηθεί πολύ το παιδί. Πήγαν όλα καλά και πέρασα. Όταν τον είχα καθηγητή στο πρώτο έτος, υπήρχε αμηχανία γιατί δεν ήξερα πώς να του απευθύνομαι. Αν του μιλούσα στον πληθυντικό θα ήταν αστείο για εμάς τους δύο επειδή είναι παππούς μου. Αν του μιλούσα στον ενικό θα ένιωθαν άσχημα όλα τα άλλα παιδιά. Εκείνος το διαχειρίστηκε πολύ καλά, χωρίς εύνοιες και διακρίσεις.

• Πρόσφατα αποκάλυψες ότι είσαι μόνη σου στην προσωπική σου ζωή, αφού τελείωσε η σχέση που είχες με τον Στέλιο Λεγάκη…

Ναι, ζω με τη μητέρα μου και τα δύο μας σκυλάκια.

• Σε πλησιάζουν τα αγόρια; 

Η αλήθεια είναι ότι δεν με πλησιάζουν τόσο πολύ. Δεν νομίζω ότι με αναγνωρίζει ο κόσμος τόσο πολύ έξω, αλλά νιώθω ότι λίγο φοβούνται, διστάζουν.

• Τι πρέπει να έχει ένα αγόρι για να είναι δίπλα σου; 

Να έχει ενσυναίσθηση, ειλικρίνεια και δυναμισμό. Να είμαστε στα ίδια κυβικά. Να έχουμε την ίδια δυναμική, γιατί συνήθως έβρισκα ανθρώπους που είχαν λιγότερη δυναμική από εμένα και αυτό λειτουργούσε αρνητικά. Επίσης, να έχει ενδιαφέρον για τη ζωή, να εξελίσσεται.

• Θα ήθελες να είχες προλάβει εν ζωή τη γιαγιά σου Τζένη Καρέζη;

Εννοείται πως θα ήθελα να τη γνώριζα, να παίζαμε μαζί, να με έβλεπε να παίζω και να μου έλεγε τη γνώμη της.

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realife

Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της Realife