Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
Στα τέλη του προηγούμενου μήνα είχε επισημανθεί από αυτό εδώ το βήμα η επιτακτική ανάγκη για γενικό lockdown. Η εκτίμηση αυτή στηριζόταν στις αναλύσεις διακεκριμένων ειδικών επιστημόνων αλλά και στην απλή παρατήρηση ότι είχαν αποτύχει όλα τα επιμέρους μέτρα και ο χρόνος τελείωνε επικίνδυνα. Τελικά, χθες, ο πρωθυπουργός πήρε την απόφαση για καθολικά μέτρα, προκειμένου να ανακοπεί η έξαρση της πανδημίας. Όσο δυσάρεστη και αν ακούγεται αυτή η επιλογή, δεν παύει να είναι ορθή. Η εμπειρία από το δράμα της Βόρειας Ιταλίας, την περασμένη άνοιξη, δεν αφήνει καμία αμφιβολία περί τούτου. Άλλωστε, αυτό έχει γίνει κατανοητό από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών.
Εκείνο που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, όμως, είναι γιατί κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης επιχειρούσαν μέχρι και την τελευταία στιγμή να «ξορκίσουν» το lockdown ενόσω οι εξελίξεις είχαν δρομολογηθεί. Μόλις λίγες ώρες πριν από τις ανακοινώσεις του κ. Μητσοτάκη και του κ. Τσιόδρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας διαβεβαίωνε ότι το lockdown στην Αττική «δεν είναι κοντά» και ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης διατεινόταν ότι μια τέτοια απόφαση «θα ήταν άστοχη».
Αν απορρίψουμε τις εντελώς αστήρικτες υποθέσεις ότι τα επιδημιολογικά δεδομένα άλλαξαν σε λίγες ώρες ή ότι ο πρωθυπουργός δεν τους είχε ενημερώσει για τις προθέσεις του, τότε καθίσταται σαφές ότι γνώριζαν, αλλά έδωσαν μια στρεβλή εικόνα. Και εδώ ανακύπτει το διαχρονικό ερώτημα: γιατί προβαίνει ένας πολιτικός σε μία δήλωση που γνωρίζει μετά βεβαιότητας ότι θα διαψευσθεί από την ίδια την πραγματικότητα;
Η απάντηση βρίσκεται σε μια αντίληψη που έχει διαποτίσει μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου. Πως είναι καλύτερο να ωραιοποιείς την πραγματικότητα παρά να λες δυσάρεστες αλήθειες. Και μετά όλο και κάτι θα βρεθεί για να εκτρέψεις την προσοχή και να κερδίσεις χρόνο…
Μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι η πανδημία όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται με «στρατηγικές ημέρας», αλλά αντίθετα θρέφεται από αντιφάσεις και πισωγυρίσματα. Ας το καταλάβουν πριν επέλθει και «τρίτο κύμα».
