Η Σκόπελος, η φημισμένη για το κρασί της Πεπάρηθος των αρχαίων χρόνων, δεν είναι μόνο ένας τόπος με απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, πυκνά πευκοδάση και μαγευτικές παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά.
Γύρω από την πρωτεύουσα του νησιού, την όμορφη πολιτεία με το βενετσιάνικο κάστρο, τα πλακόστρωτα ανηφορικά δρομάκια και τα παραδοσιακά σπίτια και αρχοντικά, μοναστήρια με μακρά ιστορική διαδρομή και ενδιαφέροντες αρχιτεκτονικούς τύπους υποδέχονται τους πιστούς και τους λάτρεις του θρησκευτικού τουρισμού σε ένα γαλήνιο φυσικό περιβάλλον.
Καθοριστικό ρόλο στη διάδοση του χριστιανισμού (κατά τους Παλαιοχριστιανικούς Χρόνους) και τη μετέπειτα άνθηση της ναοδομίας στο νησί διαδραμάτισε ο επίσκοπος Σκοπέλου και μάρτυρας Ρηγίνος (4ος αιώνας).
Ο τάφος του πολιούχου της Σκοπέλου βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ Ν από την πρωτεύουσα, εκεί όπου είναι χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Ρηγίνου, η οποία κατέλαβε τη θέση παλαιότερης μονής.
Επί Τουρκοκρατίας (μετά το 1538) η Σκόπελος αποτέλεσε χώρο έντονης μοναστικής δραστηριότητας, καθώς πολλές μονές του νησιού ήταν μετόχια του Αγίου Όρους.
Στο όρος Παλούκι, ανατολικά από την πρωτεύουσα, βρίσκονται τα πλέον σημαντικά μοναστηριακά συγκροτήματα της Σκοπέλου:
Πλησιέστερα προς την πόλη της Σκοπέλου, στη θέση «Λιβάδι – Αμπελική», κοντά στο ιερό του Ασκληπιού (4ος αιώνας π.Χ.), είναι χτισμένη η μονή της Παναγίας της Λιβαδιώτισσας, που χρονολογείται στο 17ο αιώνα. Στο καθολικό της φυλάσσεται, μεταξύ άλλων, εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής του 17ου αιώνα, έργο του αγιογράφου Aντωνίου Aγοραστού.
Τέλος, δυτικά από την πρωτεύουσα, μέσα σε έναν πευκώνα, είναι χτισμένη η Αγία Μονή. Η περιτειχισμένη μονή, που ιδρύθηκε το 16ο αιώνα, είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και αποτελεί μετόχι της μονής της Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. Έχει αξιόλογες εικόνες και ξυλόγλυπτο τέμπλο.