Ο όρος “transableism” είναι ένας νεότερος όρος για το BIID ή “Διαταραχή ταυτότητας ακεραιότητας σώματος”, κατά την οποίο ένα άτομο που στην πραγματικότητα δεν έχει κάποια σωματική αναπηρία νιώθει και θέλει να “αναγνωρίζεται” ως σωματικά ανάπηρο και πολλές φορές αυτοακρωτηριάζεται για να γίνει… ανάπηρο.

Δυστυχώς, πρόκειται για μία ακόμα τραγική κατάσταση των καιρών μας που αποτελεί παράγωγο της κατάπτωσης των ηθών και των αξιών που χαρακτηρίζει την εποχή.

“Ω καιροί, ω ήθη”, αναφωνούσε δύο χιλιάδες χρόνια πριν ο Κικέρωνας αλλά αν είχε ζήσει στην σημερινή εποχή η δική του θα του φαινόταν υγιεινός περίπατος σε παιδική χαρά.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το BIID έχει χαρακτηριστεί ως transableism για να ευθυγραμμιστεί με τη σημερινή τρανς κοινότητα.

Ο σκοπός της “αλλαγής του αναγνωριστικού” από μια ψυχιατρική πάθηση (BIID) σε έναν όρο συνηγορίας (transableism) είναι να “εκμεταλλευτεί την εκπληκτική πολιτιστική δύναμη της ιδεολογίας του φύλου” για να επιτρέψει στους γιατρούς να “θεραπεύσουν” ασθενείς με BIID “ακρωτηριάζοντας υγιή άκρα, κόψιμο του νωτιαίου μυελού ή με καταστροφή της όρασης », σύμφωνα με το Evolution News and Science Today.

Σε μια περίπτωση, μια γυναίκα στα 50 της στο Όσλο της Νορβηγίας, αναγνωρίζει τον εαυτό της ως ανάπηρη και χρησιμοποιεί αναπηρικό καροτσάκι, αν και δεν έχει σωματική αναπηρία.

Αναφέρεται ότι «μερικά από αυτά τα άτομα αυτοακρωτηριάζονται, άλλα ζητούν από χειρουργούς ακρωτηριασμό ή τομή του νωτιαίου μυελού τους».

Στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας (NIH), αναφέρεται: «Όσοι έχουν BIID επιθυμούν τον ακρωτηριασμό ενός ή περισσότερων υγιών άκρων ή επιθυμούν παράλυση».