«Εμείς τότε στην Πλάκα μαζί με τη Γαλάνη παίρναμε 1.000 δραχμές περίπου και κάναμε 3 προγράμματα τη βραδιά, τριπλή παράσταση. Θυμάμαι ήρθε ένας από ένα μεγάλο μαγαζί της παραλίας και μου λέει: θα έρχεσαι κάτω και θα παίρνεις 19.000 δραχμές τη βραδιά», περιέγραψε ο Μανώλης Μητσιάς.

«Τρελάθηκα εγώ, λέω: τι μου λέει αυτός τώρα; Του λέω: δε γίνεται, άσε θα σου απαντήσω αύριο. Την άλλη μέρα πήγα στον Γκάτσο και στον Χατζιδάκι και τους τα είπα. Μου λένε: εσύ ξέρεις, παιδί μου, είσαι επαγγελματίας. Σαν να μου έλεγε: μην πας. Δεν πήγα και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Θα μπορούσα να έχω μεγάλη περιουσία αλλά είπα τραγούδια που δεν θα τα έλεγα διαφορετικά», πρόσθεσε.

«Τα εγγόνια μου ακούνε τα τραγούδια μου. Τα ρωτάω μια μέρα: ποιο τραγούδι σας αρέσει; Μου λένε: Η μικρή Ραλλού. Μου έκανε εντύπωση. Παίζουν και κάποια μουσικά όργανα. Καλό είναι να μάθουν οτιδήποτε, εδώ μέχρι και τα ζώα ημερεύουν με τη μουσική», ανέφερε στη συνέχεια ο Μανώλης Μητσιάς.

«Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως όταν ήμουν στη φυλακή το 1967 δίπλα μας ήταν οι τρελοί του Γεντί-Κουλέ. Ούρλιαζαν και μας είχαν βάλει επίτηδες εκεί για να μας σπάσουν τον τσαμπουκά. Εγώ κάθε βράδυ έλεγα ένα τραγούδι, μου το ζητούσε ένας φυλακισμένος, και ηρεμούσαν μέχρι και οι τρελοί δίπλα. Εκεί μου είπε ένας φίλος μου: γίνε τραγουδιστής, θα έχεις επιτυχία», αφηγείται ο Μανώλης Μητσιάς.