Δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στην περίοδο παραμονής της στις ΗΠΑ και τις εκεί εργασιακές της εμπειρίες. «Η Αμερική ήταν ένα “θέλω” που υπήρχε χρόνια στο μυαλό μου. Αλλά λόγω δουλειάς έλεγα συνέχεια του χρόνου αλλά φτάνει η στιγμή που λες ή το κάνεις ή όχι. Παρέμενε το “θέλω” μέσα μου και ήθελα να το κάνω. Ήταν πολύ ουσιαστικό αυτό που κέρδισα. Έφυγα το τέλος του 2015, έμεινα ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη, μετά μετακόμισα στο Λος Άντζελες και είχα μάνατζερ. Γύρισα το 2018 για έναν χρόνο και έκανα και το Bake Off. Και οριστικά ξαναγύρισα το 2020.

Μου αρέσει όταν ζω κάτι, κρατάω το θετικό. Ήμουν τυχερή στο ότι ανέπτυξα έναν κύκλο φίλων που είναι άνθρωποι που και εδώ να τους γνώριζα, θα έκανα παρέα. Νιώθω ευγνώμων που οι φίλοι που έκανα στο Λος Άντζελες που είναι μέχρι και σήμερα. Εγώ είμαι πολύ υπέρ του να προσπαθείς. Μακάρι να είχα ένα άλλο βιογραφικό, αλλά πήγαινε σε οντισιόν. Ξέρεις τις πιθανότητες που υπάρχουν και τι ανταγωνίζεσαι. Στα 17, το ηλιακό γκρουπ που ανταγωνίζεσαι είναι στην ίδια ηλικία. Όταν πηγαίνεις σε μεγαλύτερη ηλικία, ανταγωνίζεσαι με άλλους ανθρώπους. Άλλοι άνθρωποι στα 30 τους εκεί έχουν ήδη Όσκαρ. Είμαστε από μια μικρή αγορά όπως η Ελλάδα αλλά δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να σου ανοίξει μια πόρτα. Για την πρώτη μου οντισιόν έψαχναν Ελληνίδα και πήγα, έκανα ακρόαση. Δεν ζητούσαν να μιλήσω ελληνικά, αρκεί να έχω την προφορά. Τους άρεσα αλλά είπαν ότι δεν έμοιαζα με Ελληνίδα αλλά με Ρωσίδα. Έχουν στο μυαλό τους ένα πιο μεσανατολίτικο φιζίκ».

Όσο για την επιστροφή της στην Ελλάδα, σημείωσε πως, Προέκυπταν προτάσεις από την Ελλάδα, Προέκυπταν προτάσεις από την Ελλάδα, που επειδή έλεγα ότι πρέπει να δώσω τον χρόνο και να αφιερωθώ σε αυτό που κυνηγώ, δεν γυρνούσα. Προφανώς και με έπαιρνε από κάτω και σκεφτόμουν τι κάνω λάθος. Αυτό που με βοήθησε – χωρίς να κρίνω τους ανθρώπους που το κάνουν – εγώ δεν πήγα με στόχο να κάνω καριέρα. Πιο πολύ ήθελα να κάνω μαθήματα, να ζήσω καιρό εκεί κι εννοείται ότι αν προέκυπτε κάποιος ρόλος και μπορούσα να είμαι στα σετ των σειρών που θαυμάζω, θα το έκανα με μεγάλη μου χαρά. Αλλά δεν ήταν ο πρωταρχικός μου στόχος. Όταν βρήκα ατζέντη και μάνατζερ και μπήκα στην διαδικασία της ακρόασης, για εμένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη πως υπάρχει έστω κι η πιθανότητα να με πάρουν γιατί δεν μπορείς ούτε ακροάσεις να κάνεις. Όταν έρχεται το ένα “όχι” μετά το άλλο, προφανώς μπαίνεις στην διαδικασία να σκεφτείς ότι “δεν αξίζω, δεν τα κάνω καλά” και θα πάνε τα χρόνια μου χαμένα. Επανερχόμουν γρήγορα. Είναι κάτι που κι εδώ το είχα σε φάσεις και θα το έλεγα… Νομίζω ότι υπάρχει μια ροή».

Και κατέληξε: «Πλέον ξέρω πολύ καλά εμένα και είμαι ανοιχτή να με μάθω. Πριν φύγω θεωρούσα ότι με ξέρω. Έφτανα στο χώρο για την ακρόαση και ενώ ήταν γραμμένο το όνομά μου στο καρτελάκι το διάβαζαν Λοάνα και για το επίθετο το εγκατέλειπαν στα μισά. Το έκανα Joanna Fyllidou και στεναχωρήθηκε ο μπαμπάς. Ήταν μια παρότρυνση της μάνατζερ να διευκολύνουμε την κατάσταση».

real.gr