Η Μυρτώ Αλικάκη συνδυάζει την στόφα μίας σπουδαίας ηθοποιού με την κανονικότητα ενός κοινού θνητού. Η καλλιτέxvnς, η οποία έγινε γνωστή από την μία ημέρα στην άλλη, υποδυόμενη την θρυλική «Αναστασία», μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ για την περιοδεία της στο πλευρό του Γιάννη Μπέζου και του Αιμίλιου Χειλάκη, την μαγειρική και τον εγκλεισμό.

Κυρία Αλικάκη, ας ξεκινήσουμε από το σήμερα. Πού σας πετυχαίνουμε;

Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε στην Πάτρα για την περιοδεία της παράστασής «Οθέλλος» του Σαίξπηρ και θα ακολουθήσουν πολλά μέρη της Ελλάδας.

Τι αισθανθήκατε την ημέρα της πρεμιέρας, γιατί φαντάζομαι είχε περάσει μεγάλο διάστημα αποχής από το σανίδι, λόγω της πανδημίας.

Αισθανόμουν μεγάλη προσμονή και χαρά. Είναι δύο τα κομμάτια. Το ένα είναι ότι συμμετέχω σε μία παράσταση που μου αρέσει πάρα πολύ το αποτέλεσμα. Μου αρέσει το έργο, ο ρόλος μου, η συνεργασία κι αυτό με κάνει να νιώθω πάρα πολύ τυχερή και ασφαλής. Από την άλλη, έχουμε να κάνουμε και με μία ειδική περίπτωση, καθώς βρισκόμασταν όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας και αυτό είναι κάτι που το ένιωθες και στο κοινό. Ήταν μία πολύ συγκινητική συνάντηση ανάμεσα στον θίασο και το κοινό.

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Γιάννη Μπέζο και τον Αιμίλιο Χειλάκη;

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι ήταν ανάμεσα στις δύο – τρεις καλύτερες συνεργασίες που είχα ποτέ στη ζωή μου. Είναι δύο καταπληκτικοί άνθρωποι, πάρα πολύ υποστηρικτικοί και φροντιστικοί για όλο το θίασο, με απίστευτο χιούμορ, ψυχική υγεία, ευθύτητα. Η συνεργασία μου μαζί τους είναι ευλογία.

Θα μπορούσε ο «Οθέλλος» του Σαίξπηρ να είναι ένας προπομπός για τη χειραφέτηση της γυναίκας;

Ναι, είναι ένα από τα πολύ βασικά ζητήματα του έργου. Ξέρετε, έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι μέσα στο έργο έχω έναν μονόλογο όπου μιλάω ακριβώς για την ανάγκη της γυναίκας για ισότητα και για το δικαίωμά της στην απόλαυση. Πολύς κόσμος λοιπόν, νομίζει ότι είναι μία διασκευασμένη προσθήκη, ενώ είναι το ατόφιο κείμενο του Σαίξπηρ. Αυτή η ιστορία των δύο φύλων είναι κάτι που συμβαίνει εδώ και αιώνες. Πάρα πολλά χρόνια οι γυναίκες φωνάζουν και προσπαθούν να υπάρξουν ελεύθερες και με ίσα δικαιώματα. Ωστόσο, αυτό δεν έχει καθιερωθεί στον βαθμό που θα έπρεπε.

Εκπέμπετε έναν δυναμισμό και μία αυτονομία. Υπήρξαν στιγμές που αισθανθήκατε αδύναμη ή απροστάτευτη;

Έχουν υπάρξει αυτές οι στιγμές και δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άνθρωπο να μην έχει αισθανθεί έτσι σε κάποια φάση της ζωής του. Θεωρώ, όμως, ότι αυτή είναι η διαδικασία της ζωής. Το ζήτημα είναι να βγεις από αυτό και να επιβιώσεις και κάθε φορά να νιώθεις πιο δυνατός και πιο άξιος.

Από πού αντλείτε δύναμη σε τέτοιες στιγμές της ζωής σας;

Τα παιδιά μου είναι μία τεράστια πηγή έμπνευσης, δύναμης και υπομονής. Νιώθω, όμως ότι δυνατός είναι ένας άνθρωπος όταν έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Για να συμβεί αυτό, πρέπει κάποιος να του έχει αφήσει χώρο, μεγαλώνοντας να αναπτύξει της δεξιότητές του και να δοκιμαστεί σε δυσκολίες. Σημαντικό είναι να αντιληφθούμε ότι η ζωή έχει τα καλά της και τα κακά της, τις δυσκολίες της και τις χαρές της.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας αναφέρατε ότι είχατε επιλέξει κατά καιρούς να μην συνεργαστείτε με συγκεκριμένα ονόματα, γιατί δεν θέλατε να «αρρωστήσετε».

Δεν νομίζω ότι επιτρέπω με τον τρόπο μου σε κανέναν να μου συμπεριφερθεί άσχημα και τώρα πια μπορώ να αντιμετωπίσω οτιδήποτε. Παρόλα αυτά, μπορεί να είσαι παρών σε παραβατικές συμπεριφορές που συμβαίνουν σε κάποιον άλλον. Αυτό είναι εξίσου οδυνηρό και μου έχει συμβεί

Αυτό το «ξεκαθάρισμα» ανθρώπων σας έκανε να εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο ορισμένους συναδέλφους σας;

Σίγουρα. Ωστόσο, το ποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται άσχημα είναι γνωστό μεταξύ μας. Πάντα τους ξέραμε μεταξύ μας. Ποιοι είναι εντάξει ξέρουμε, ποιοι είναι κακοπληρωτές, ποιοι καλοπληρωτές όλα τα ξέρουμε. Είναι πολύ μικρός τόπος η Ελλάδα κι όλα αυτά είναι γνωστά. Οπότε κάθε φορά που πας κάπου, ξέρεις πού πας .Τώρα το ποια θα είναι η προσωπική σου σχέση είναι άλλο θέμα. Μπορεί με έναν δύσκολο και δυσάρεστο άνθρωπο, εσύ να τα πας μία χαρά ή το αντίθετο, με έναν άνθρωπο που έχει γενικώς μία καλή φήμη, να μην τα πηγαίνεις καλά. Όλα μπορεί να συμβούν. Σίγουρα, όμως εκτιμώ πάρα πολύ τους ανθρώπους που δεν πετάνε στα μούτρα κανενός το άγχος και την αγωνία τους που αναλαμβάνουν την ευθύνη της ζωής τους, των πράξεών τους, θέλω να πιστεύω ότι ανήκω κι εγώ σε αυτούς.

in.gr