Εντάξει η κλειδαρότρυπα και τα τρανταχτά σκάνδαλα. Αλλά για το trafficking στις σκοτεινές γωνιές της Αθήνας ή στις δομές φιλοξενίας ανηλίκων θα μιλήσουμε ποτέ;
Οποιος περιμένει να επικρατήσει η σοβαρότητα και η ωριμότητα του πολιτικού συστήματος αύριο στη Βουλή, καλύτερα να αλλάξει κανάλι.
Οποιος περιμένει να ακουστούν οι μεγάλες αλήθειες και να αναλυθεί το πραγματικό πρόβλημα πίσω από τις κουίντες του θεάτρου, είναι γελασμένος.
Ισως γιατί και η ίδια η ελληνική κοινωνία δεν είναι ώριμη για να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη και να φρίξει με το τέρας που θα αντικρύσει.
Αλλωστε, στον κόσμο «πουλάει» η κλειδαρότρυπα, «πουλάνε» τα ονόματα που εμπλέκονται στο δυσώδες αυτό σκηνικό που μας κατακλύζει τις τελευταίες ημέρες.
Και στην πολιτική, όπου δεν υπάρχουν κανόνες και όλα γίνονται για μικροκομματικά οφέλη «πουλάει» το σκάνδαλο, αρκεί να είναι του αντιπάλου.
«Πουλάει» αν είναι «δεξιός» ή «αριστερός» ο βιαστής, ο παιδεραστής, ο δολοφόνος. Σεδόν αδιάφορο αν είναι άθλιος, αρκεί να είναι στην αυλή του αντιπάλου.
Αλλά να δούμε το πρόβλημα; Να δούμε τον καθρέφτη της χώρας που δεν κοιτάμε γιατί φοβόμαστε να δούμε την αλήθεια μας;
Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη σωματεμπορία, από το trafficking, παιδιών, ανδρών και γυναικών.
Κυρίως, όμως, παιδιών.
Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, εκατομμύρια είναι παγκοσμίως τα θύματα του trafficking.
Η ηλικία των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 11 και 14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής των θυμάτων του trafficking στις ΗΠΑ είναι 7 έτη διότι πεθαίνουν από επιθέσεις ή χάνουν τη ζωή της από κακοποίηση, HIV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, υποσιτισμό, υπερβολική δόση ουσιών ή αυτοκτονία.
Το 80% των θυμάτων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες και παιδιά που αγοράστηκαν, πουλήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην βιομηχανία του σεξ. Παγκοσμίως, το 2015, 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης
5,5 εκατομμύρια παιδιά ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση ή μαύρη εργασία.
Στην Ελλάδα, 1 στα τρία άτομα που είναι θύματα σεξουαλικού trafficking είναι παιδί ή εφηβικής ηλικίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 76% των σεξουαλικών συναλλαγών με ανήλικα κορίτσια αρχίζει μέσω του Ίντερνετ και τελικά αυτά τα παιδιά και οι έφηβοι καταλήγουν στο trafficking.
Πλέον η Ελλάδα δεν είναι μια ενδιάμεση χώρα, όπου περνούν θύματα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και φεύγουν. Είναι χώρα προορισμού με τη συντριπτική πλειοψηφία να αφορά πρόσφυγες και μετανάστες.
Ας μιλήσουμε και με περιστατικά που… χάθηκαν από την επικαιρότητα, που συγκαλύφθηκαν ή που δεν έκαναν… νούμερα στην τηλεόραση.
Πόσο ερευνήθηκαν οι καταγγελίες ότι η εξαφάνιση του μικρού Αλεξ στη Βέροια πριν από 15 χρόνια ίσως κρύβει κυκλώματα σωματεμπορίας;
Κατά καιρούς έχουν γίνει καταγγελίες για βιασμούς προσφυγόπουλων στην Ειδομένη και άλλες δομές. Ερευνήθηκαν, τιμωρήθηκαν οι ένοχοι;
Υπάρχουν καταγγελίες για trafficking σε δομές φιλοξενίας. Ανήλικα παιδιά, 10,12 ή 15 ετών «πωλούνται» σε διαστραμμένους από τους ίδιους τους γονείς ή από «προστάτες» τους. Κάποια από αυτά τα παιδιά… απλά εξαφανίζονται. Το ψάξαμε ή επειδή είναι «αλλοδαπά» ας πάνε στο διάβολο;
Δεν ξέρουν οι αρχές αλλά και οι πολίτες που… πέφτουν από τα σύννεφα για τις πιάτσες των ανηλίκων στην Αθήνα; Δεν έχουν ακούσει για την πλατεία Κουμουνδούρου και τους γύρω δρόμους όπου μικρά παιδάκια εξαναγκάζονται σε πορνεία;
Δεν γνωρίζει η Αστυνομία, οι εισαγγελικές αρχές και όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες για «βόλτες» που κάνουν τα βράδια κάποιοι και ψάχνουν μικρά παιδάκια για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις;
Εχει ερευνήσει κανείς γιατί υπάρχει αύξηση σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα σε παιδιά; Γιατί άραγε ένας 14χρονος να έχει… AIDS; Γιατί να έχει τραυματισμούς στα γεννητικά όργανα;
Δεν απασχολεί κανέναν γιατί 15χρονα αγόρια (ή και κορίτσια) κάνουν συστηματική χρήση ναρκωτικών, έχουν άγχος και κατάθλιψη, αισθάνονται ενοχές και ντροπή ή κάποια οδηγούνται και σε απόπειρες αυτοκτονίας; Δεν είναι όλα αυτά στοιχεία που διαθέτουν και ψυχολόγοι και τα οποία δείχνουν ότι κάτι άσχημο συμβαίνει;
Αραγε δεν έχει απασχολήσει ποτέ την Αστυνομία γιατί σε κάποιες πλατείες της Αθήνας κυκλοφορούν μικρά παιδιά, ασυνόδευτα και συνομιλούν με αγνώστους, ηλικιωμένους που δεν είναι συγγενείς τους;
Και μιας και είμαστε στη δίνη ενός σκανδάλου μήπως να μιλήσουμε για τις υποθέσεις του παρελθόντος για τον Λιγνάδη και την παρέα του;
Ισχύουν παλαιότερες καταγγελίες για «ψώνισμα» στις πλατείες από τον γνωστό σκηνοθέτη;
Γιατί ξεχάστηκε μια υπόθεση προ 30 ετών για πίεση σε μικρό παιδί που οδήγησε σε απόπειρα αυτοκτονίας;
Γιατί δεν ερευνήθηκαν σε βάθος υποθέσεις δολοφονίας ηθοποιών ή συγγραφέων που ενδεχομένως να έκρυβαν σκληρά κυκλώματα σωματεμπορίας;
Ποιοι είναι αυτοί που εμποδίζουν έρευνες που θα μπορούσαν, όχι να εξαλείψουν, αλλά τουλάχιστον να περιορίσουν την πορνεία ανηλίκων στη χώρα μας;
Κι επειδή όλη αυτή η βρομιά, αυτό το αίσχος με την παιδεραστία, έναντι αμοιβής ή έναντι άλλων ανταλλαγμάτων και υποσχέσεων πρέπει να μας κάνει όλους έξαλλους.
Ρωτώ, μήπως θα πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε ως «νεωτερισμό» στον καλλιτεχνικό χώρο κάποιους που εμφανώς δείχνουν «προτιμήσεις» σε μικρά παιδάκια αλλά όλοι βάζουν το κεφάλι στην άμμο;
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με την υποκρισία. Ο Λιγνάδης ή άλλοι που θα κατηγορηθούν σύντομα είναι ένας, δύο, πέντε, θα πάνε στη φυλακή ή θα απαξιωθούν.
Θα μείνουμε σε αυτούς; Ή θα επιτρέψουμε να συμβαίνουν σημεία και τέρατα στις σκοτεινές γωνιές της Αθήνας, πιστεύοντας ότι κάναμε τη δουλειά βάζοντας κάποιους επώνυμους στη φυλακή και ξεχνώντας όλους τους «ανώνυμους» δολοφόνους αθώων ψυχών;
Και δεν θα μιλήσουμε ποτέ και για τους παιδεραστές και βιαστές; Αυτούς δεν θα τους αγγίξουμε ποτέ;
